สุดสัปดาห์มีนักร้องหน้าใหม่ในวงการเพลงไทยมาแนะนำอีกแล้วค่า ครั้งนี้เป็นศิลปินเดี่ยวที่อิมพอร์ตมาจากอเมริกาเลยเด้อ นั่นก็คือ Jom Jager หรือ จอม-ธนกฤต กองแก้ว ชายหนุ่มจากเมืองแอนาไฮม์ในรัฐแคลิฟอร์เนียที่เติบโตมาในเมืองใหญ่ ซึ่งเป็นที่อยู่ของนักดนตรีมากมาย

จอมได้ย้ายไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอเมริกาเป็นเวลามากกว่า 15 ปี โดยได้เริ่มเล่นดนตรีครั้งแรกตอนเรียนไฮสกูล ทำให้จอมมีโอกาสได้เล่นดนตรีอาชีพกับนักดนตรีผิวสีในอเมริกา ซึ่งทำให้ผ่านประสบการณ์ในสายดนตรีมากมาย จนกระทั่งจอมตัดสินใจกลับมาประเทศไทยเพื่อเริ่มต้นเส้นทางการเป็นนักร้องกับค่าย REDCLAY ด้วยความสามารถทางด้านดนตรีและการร้องเพลงที่เป็นเอกลักษณ์ ทำให้เขาเป็นนักร้องหน้าใหม่ที่น่าจับตามองสุดๆ งานนี้สุดสัปดาห์เลยขอไปพูดคุยถึงชีวิตที่อเมริกาและการตัดสินใจกลับมาประเทศไทยเพื่อเริ่มต้นเส้นทางใหม่ในการเป็นนักร้องของเขากันค่ะ

พูดคุยกับ Jom Jager หมดเปลือก ชีวิต 15 ปีที่อเมริกา ผ่านประสบการณ์ทางดนตรีอะไรมาบ้าง

แนะนำตัวเองให้ผู้อ่านสุดสัปดาห์รู้จักหน่อยค่ะ

สวัสดีครับ ผมชื่อจอมนะครับ ก่อนหน้านี้เป็นนักดนตรีอยู่ที่อเมริกาไปอยู่มาได้ 15 ปีครับ เพิ่งจะกลับมาไทยได้สัก 2 ปี ตั้งใจกลับมาทำเพลงครับ เพิ่งออกซิงเกิลแรกไปเลยครับ

อยากรู้ว่าถ้าพูดถึงตัวตนความเป็นจอม จะเป็นแบบไหนคะ

ส่วนใหญ่ก็จะจำๆ มาจากที่คนอื่นพูด ถ้าส่วนตัวเราก็รู้สึกว่าตัวเองมีความนิ่งๆ ไปหรือเปล่า แต่จริงๆ แล้วเป็นคนเกรียนๆ นี่แหละครับ คุยได้ ตลกๆ สนุกๆ ได้

เคยใช้ชีวิตที่อเมริกา 15 ปีเลย ไปอยู่อเมริกาตั้งแต่อายุเท่าไหร่ และชีวิตที่นั่นเป็นยังไงบ้าง

ผมไปอยู่อเมริกาตอนช่วงม.ปลายครับแล้วหลังจากนั้นก็อยู่ยาวเลยครับ การไปใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาก็ค่อนข้างแตกต่างกับการอยู่ที่ประเทศไทย เช่น เรื่องไลฟ์สไตล์ แต่ว่าตอนแรกไปก็คือเพื่อไปเรียน แล้วสักพักหนึ่งเพื่อนๆ ก็ชวนไปเล่นดนตรีที่วง ซึ่งตอนที่อยู่ที่ไทยก็เคยมีจับกีตาร์บ้าง เครื่องดนตรีที่ผมเล่นหลักๆ เป็นกีตาร์ครับ แต่เพิ่งมาจริงจังตอนที่เพื่อนชวนไปเล่น เลยมีโอกาสได้เล่นเยอะขึ้น จนอยู่ดีๆ ก็ทำวงกับเพื่อนแล้วก็ไปรับงานจนได้มาเล่นดนตรีเป็นอาชีพแบบจริงจังเลยครับ และก็เลยเรียนสายดนตรีด้วย

ได้รับอิทธิพลจากตรงไหนที่ทำให้เริ่มเล่นดนตรี

จุดเริ่มต้นน่าจะมาจากที่บ้านครับ มีน้าๆ เขาชอบเล่นดนตรีกันอยู่แล้ว จะมีกีตาร์วางอยู่ในบ้านครับ เราก็คงอาจจะเคยหยิบจับมาเล่น แล้วเขาก็เลยสอนเราเล่นเป็นคอร์ต 3 คอร์ตครับ ก็เล่นได้แค่นั้น มาจนถึงจุดที่ไปอยู่อเมริกาแล้วมีเพื่อนชวนไปเล่นดนตรีครับ ก็เลยฝึกจริงจังมากขึ้นเพื่อไปเล่นกับเพื่อนนี่แหละครับ ไม่ได้คิดอะไรเยอะครับ

ได้ข่าวว่าตอนอยู่อเมริกาได้เล่นดนตรีอาชีพกับนักดนตรีผิวสีด้วย เล่าประสบการณ์การเป็นนักดนตรีที่นั่นให้ฟังหน่อยค่ะ

ผมก็จะมีไปเล่นที่โบสถ์ครับ ก็จะไปเล่นทุกวีคเลย จะไปทุกวันอาทิตย์ เราจะมีโบสถ์ที่ไปเล่นประจำอยู่แล้วแต่ช่วงแรกๆ ก่อนที่จะไปเล่นที่โบสถ์ ตอนที่เริ่มเล่นกับคนผิวสีครั้งแรกคือเราไปเล่นเหมือนเป็นงานแทนเขาครับ ติดต่อมาผ่านพี่ต๊ะที่อยู่วง The Parkinson เขาให้เราไปแทนงานหนึ่ง ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่มาก เพราะว่าเพลงเป็นแนวที่เราไม่เคยเล่นมาก่อน ก็เหมือนเปิดโลกเลยครับ ตั้งแต่ครั้งนั้นมาก็เริ่มเล่นไปเรื่อยๆ จนมาเจอวงหนึ่งที่เขาให้เราไปเล่นงานด่วนแบบนาทีสุดท้ายเลย เขาหากีตาร์วันนั้น แล้วผมก็ไปเล่น ซึ่งเหมือนเคมีมันตรงกัน เขาชอบที่ผมเล่นครับ เขาก็เลยถามผมว่าอยากมาร่วมวงไหม โดยจอมเล่นอยู่กับวงนั้นประมาณ 2 ปีได้ครับ ก็รับงานกันไปเรื่อยๆ อีเวนต์ต่างๆ ส่วนใหญ่จะเป็นอีเวนต์แบบงานฮิปฮ็อปด้วยซ้ำ

แล้วเคยเจอประสบการณ์อะไรพีคๆ ตอนที่ไปเล่นดนตรีตามงานไหมคะ ปกติคนอเมริกันเวลาฟังดนตรีจะเป็นสไตล์ไหน อย่างคนไทยก็จะชอบร้องเพลงตาม

คนที่อเมริกาก็จะเป็นสไตล์ที่แสดงออกเยอะเลยครับ คือถ้าเล่นอะไรจะมีความโยกความเฮร้องตามอะไรอย่างนี้อยู่แล้วครับ เหมือนเป็นวัฒนธรรมของเขาอยู่แล้วที่เขาจะค่อนข้างแสดงออกเรื่องดนตรีมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องที่รู้สึกว่าเซอร์ไพรส์ที่สุดคือตอนเล่นกับวงนี้นี่แหละครับ ที่เซอร์ไพรส์ก็คือเราต้องเล่นแนวฮิปฮ็อปครับ เพราะเราไม่เคยเล่นมาก่อน แต่ก่อนเราจะคิดว่าฮิปฮ็อปคือการเล่นกับแทร็ก เล่นกับดีเจอะไรอย่างนี้ครับ แต่อันนี้เป็นไลฟ์ฮิปฮ็อป ซึ่งก็มีสมาชิกในวงที่เขาเล่นคีย์บอร์ดกับดีเจด้วย คือจะเปิดแทร็กแล้วมือกลอง มือเบส มือกีตาร์เล่นสดครับ แล้วซาวนด์จะมีความหนา มีความร็อก มีเอนเนอร์จี้สูงมากเลยครับ มันต่างจากที่เราฟังออริจินัล การเล่นไลฟ์เอนเนอร์จี้จะสูงมากครับ ซึ่งก็จะมีมุมที่ต่างกับที่เล่นในโบสถ์ แต่ก็รู้สึกว่ามันมีความเชื่อมกัน เพราะนักดนตรีในวงที่เล่นด้วยกัน เขาก็เล่นในโบสถ์กันหมดเลย

พอต้องมาเล่นแนวที่แตกต่างไปจากเดิม มีต้องไปหาข้อมูลอะไรเพิ่มไหมคะ

ใช่ครับ ก็ต้องมีไปฟังฮิปฮ็อปเพิ่ม ไปหาฟังใน YouTube และก็มีไปถามรุ่นพี่ที่เคยเล่นแนวฮิปฮ็อปครับ ในพาร์ตของเราที่เล่นกีตาร์ ก็ต้องไปหาซาวนด์ที่เข้ากับแนวมากขึ้นครับ ซาวนด์ที่เราต้องเล่นเหมือนจะมีความร็อกมากๆ เลย จะไปในเชิงร็อกเมทัลเลยครับ ซึ่งปกติเราจะเล่นอยู่ในเวย์ที่ไม่ได้ขนาดนั้น เราจะเล่นอยู่ในป็อป อาร์แอนด์บี โซล อะไรแบบนี้ครับ ไม่ได้เล่นซาวนด์ที่หนักขนาดนั้น แต่พอไปฟังฮิปฮ็อปแล้วเราต้องฝึกและฟังเรื่อยๆ ครับ

แล้วพอเราเห็นภาพที่คนสนุกตามไปกับดนตรีของเรา ทำให้รู้สึกยังไงบ้าง มีจุดประกายให้อยากไปสายนักร้องบ้างไหมคะ

ถ้าตอนนั้นยังครับ ยังไม่ถึงตอนที่คิดไปถึงเป็นนักร้องครับ ตอนนั้นเป็นช่วงที่เรารู้สึกว่าไวบ์ตอนนั้นดีมาก ตอนที่เราเล่นกีตาร์แล้วคนเอนจอย เหมือนวงพาเราไปจุดที่เราไม่เคยไปมาก่อน เวลาเขาปล่อยให้เราโซโล่ไปเลย ทำให้หลุดไปในโลกของเรา หลังจากที่แยกกับวงแล้ว ประสบการณ์แบบนั้นเราก็ไม่เคยได้สัมผัสอีกเลย ซึ่งก็เป็นประสบการณ์ที่ค่อนข้างพิเศษ

แล้วจุดไหนคะที่ทำให้เริ่มอยากเป็นนักร้อง หลังจากเป็นนักดนตรีอาชีพผ่านประสบการณ์มาเยอะมากๆ เลย

หลังจากพาร์ตนั้น ก็จะมาเป็นอีกพาร์ตหนึ่งแล้วที่เราเริ่มเล่นดนตรีแบบฟูลไทม์จริงๆ 7 วันก็คือเล่นดนตรีทุกวันเลยครับ เริ่มมีไปเล่นดนตรีตามร้านที่เป็นไทยมากขึ้นแบบวีคละสี่วันห้าวัน ซึ่งในแต่ละวันเราจะไม่ได้เล่นกับแบนด์เยอะ มันจะมีงานอะคูสติก ก็เลยมีโอกาสได้ร้องเพลงมากขึ้น เพราะว่าเราเล่นคู่กับนักร้อง บางทีก็จะมีสลับร้อง เราก็เลยเริ่มต้องแกะเพลง ต้องร้องเพลงอยู่ระยะหนึ่ง จนเริ่มมีความรู้สึกว่าเราน่าจะพอทำได้แหละ เลยเริ่มคุยกับพี่ๆ ที่อยู่ที่ไทยที่เขาทำเกี่ยวกับสายดนตรี เขาก็ให้ความสนใจว่าเราน่าจะมาสายนี้ได้นะ เพราะส่วนตัวเราก็แต่งเพลงมาตั้งแต่ ม.ปลาย ก็คือชอบเขียนเพลงอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นที่เขียนเพลงเราไม่เคยจินตนาการว่าเป็นเสียงตัวเอง คิดมาตลอดว่าเป็นเสียงพี่คนนั้น เสียงพี่คนนี้ที่อยู่ในวงการอะไรแบบนี้ครับ

แล้วอะไรคือจุดที่ทำให้ตัดสินใจกลับมาอยู่ที่ไทยถาวร

จริงๆ ที่โน่นเราก็มีจุดลงตัวพอสมควรแล้วนะ แต่ไม่รู้ว่าเรารู้สึกไปเองหรือเปล่า หรือว่ามันเป็นความจริงนะครับอันนี้ เรารู้สึกว่าเราอิ่มตัวแล้ว อยากหาอะไรใหม่ๆ ทำครับ ที่จะดันเพดานของเราขึ้นไปอีก ก็เลยตัดสินใจกลับมาทำเพลงที่ไทยครับ จริงๆ จะกลับมาก่อนหน้านั้นตั้งนานแล้ว แต่ติดช่วงโควิด-19 ช่วงที่มันล็อกดาวน์ ช่วงนั้นก็ไร้สาระเลย ผมกับเพื่อนทำอะไรไม่ได้เลย งานดนตรีก็ไม่มีเลยที่อเมริกา

เห็นบอกว่าเริ่มแต่งเพลงมาตั้งแต่ ม.ปลาย แล้วปกติจะหาแรงบันดาลใจในการแต่งเพลงมาจากไหนคะ

ทุกอย่างรอบข้างเลยครับ อาจจะเป็นฟีลลิ่ง โมเมนต์ตอนนั้น เช่น ความรู้สึกตอนนั้นหรือประสบการณ์ตอนนั้น หรือบางทีตอนนั้นอกหักก็เขียน หรือเห็นดอกไม้สวยจัง อารมณ์มันมาบางทีก็เขียนเพลงครับ มันจะเป็นฟีลมากกว่า ตอนนั้นเราแต่งเพลงก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นนักแต่งเพลงที่เป็นมืออาชีพ ไม่ได้กดดันตัวเองมากว่าต้องแต่งเพลงนี้ให้เสร็จ เราก็ปล่อยไปตามฟีลครับ

แนะนำเพลง “พอแล้ว…พอ” หน่อยค่ะว่าเป็นเพลงเนื้อหาเกี่ยวกับอะไร

ตอนเขียนเพลง “พอแล้ว…พอ” จำความรู้สึกได้อยู่ว่าเป็นฟีลลิ่งที่เราอยากบอกตัวเองเฉยๆ แบบความรู้สึกพอ เหมือนเราไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งแล้วเราสปาร์กกับเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลย แล้วก็ได้เจอกันเรื่อยๆ จนเรารู้สึกว่าความรู้สึกนี้ที่เรารู้สึกมันอันตรายจังเลย เรากลัวว่าถ้าเราชอบเขาไปมากกว่านี้ เราจะต้องเจ็บแน่ๆ เลย เป็นฟีลลิ่งประมาณนั้น เลยเป็น “พอแล้ว…พอ” แบบห้ามความรู้สึกตัวเองไว้ อย่าไปมากกว่านี้ เวลาเราชอบผู้หญิงคนหนึ่งมากๆ จากประสบการณ์ส่วนใหญ่มันค่อนข้างจะเจ๊ง พอเริ่มชอบใครเลยพยายามห้ามไว้นิดหนึ่ง ก็เลยเกิดเป็นเพลงนี้ครับ

เล่าเบื้องหลังถ่ายเอ็มวีให้ฟังหน่อยค่ะ เพราะต้องเล่นเอ็มวีเองด้วย ยากไหมคะ

ตอนแรกกลัวเหมือนกันนะ เพราะการแสดงเป็นสิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกว่ายังไม่ได้เก็ตฟีลขนาดนั้นว่าจริงๆ แล้ว มันต้องคิดอะไรยังไง ตอนที่ไปเล่นจริง มีความรู้สึกว่ามันง่ายกว่าที่คิดเลย และรู้สึกว่าไม่ได้ยากขนาดนั้นหนิ อาจจะเพราะพี่ผู้กำกับกับทีมงานช่วยบิลด์ แม้กระทั่งตัวนางเอกเอ็มวีด้วย เขาก็ช่วยเราครับ มันก็เลยทำงานง่ายมากๆ

พอได้ลองเล่นแล้ว มีความรู้สึกว่าการแสดงก็น่าลองนะอะไรแบบนี้ไหมคะ

อยากลองครับ แต่ก็ยังไม่กล้าการันตีตัวเองว่ามันจะเหมือนกันหรือเปล่า เพราะในพาร์ตเล่นเอ็มวีจะไม่มีบทพูดที่เราต้องจำครับ เป็นคนไม่ค่อยไว้ใจความจำตัวเองเท่าไหร่ (หัวเราะ) ปกติมื้อเช้ากินอะไรมายังจำไม่ได้เลยครับ ถ้าเป็นพาร์ตการแสดงที่ต้องพูดน่าจะเป็นอีกชาลเลนจ์หนึ่ง

เพลงของจอมมีสไตล์หรือกลิ่นแบบไหนที่เป็นเอกลักษณ์ในแบบของตัวเอง

ถ้าเป็นเพื่อนที่เป็นนักดนตรีด้วยกัน เขาจะมองเราเป็นสายโซล อาร์แอนด์บี บลูส์นิดหน่อย แต่พอมาทำเพลงที่เป็นเพลงร้อง เราก็พยายามจะนำเสนอในจุดนั้นแหละ แต่อาจจะไม่ได้เป็นแนวนีโอโซล หรืออาร์แอนด์บีจ๋า ก็จะมีความผสมกับความเป็น T-POP ด้วยครับ ก็คือผสมระหว่างป็อปไทยและแนวเพลงที่เราอยากจะนำเสนอ ซึ่งคือแนวอาร์แอนด์บี โซล แต่จะเป็นยุคเก่าหน่อยครับ แบบช่วง 80s ถึง 2000s

สุดท้ายนี้ ฝากผลงานและฝากอะไรถึงผู้อ่านสุดสัปดาห์หน่อยค่ะ

ฝากเพลง “พอแล้ว…พอ” ด้วยนะครับ ลองไปฟังดูกันได้ครับ ชอบไม่ชอบติชมกันได้เลย ตั้งใจนำเสนอแนวเพลงในสไตล์ของผมครับ เพลงต่อๆ ไปก็จะมีความน่าสนใจในเรื่องพาร์ตดนตรีและในพาร์ตเนื้อร้อง อยากให้รอติดตามฟังกันดูนะครับ จะอยู่โซนของโซลและอาร์แอนด์บี เราพยายามจะทำให้มันร่วมสมัยมากขึ้น ก็จะเป็นมิติใหม่ๆ อยากจะชวนให้ทุกคนมาลองสัมผัสในมุมที่เราจะพาผู้ฟังไปครับ สามารถไปชมเอ็มวีเพลงที่ออกมาได้ที่ YouTube @Red Clay Official และไปฟังเพลง “พอแล้ว…พอ” ได้ทุกสตรีมมิ่งเลยครับ ส่วนช่องทางติดตามข่าวสารอัปเดตก็ติดตามในไอจีของจอมก็ได้ครับที่ Instagram : @JomJager ครับ

.

.

TEXT : ImJinah

PHOTO : นวพจน์ โพธิเกษม

.

.

อัพเดตข่าวบันเทิงเอเชีย ซีรี่ย์เอเชีย ดาราเอเชีย ไอดอลเอเชียได้อีกเพียบที่สุดสัปดาห์ค่ะ

THE RAMPAGE From EXILE TRIBE เผยเมนูอาหารไทยที่ถูกใจหนักมาก พร้อมย้อนถึงตอนที่รู้ว่าจะได้เดบิวต์ด้วยสมาชิก 16 คน

Young K เปิดใจถึงการชาลเลนจ์อะไรใหม่ๆ บนเส้นทางบันเทิง เบื้องหลังออกรายการ Bam House และความทรงจำเกี่ยวกับเมืองไทย และไทยมายเดย์

คุยกับ CRAVITY แชร์ความประทับใจที่มีลอบิตี้ชาวไทย พร้อมแอบเมาท์เมมเบอร์

สัมภาษณ์พิเศษแบบจอยๆ กับ แทคยอน ไอดอล-นักแสดงตัวพ่อ แชร์ความผูกพันที่มีต่อประเทศไทย

สัมภาษณ์สุดพิเศษ พัคซอจุน & ฮันโซฮี ถ้าเจอสัตว์ประหลาดแบบใน Gyeongseong Creature จะทำยังไง?!?

ซันนี่ & มัจฉา เมาท์กระจาย เผากันมัน เบื้องหลังกองถ่ายหนัง “The Adventures” ของ Prime Video

วงญี่ปุ่นแอบมาบุกไทยรัวๆ เหมือนกันเด้อ ล่าสุดวง THE RAMPAGE From EXILE TRIBE (เดอะแรมเพจ ฟรอม เอ็กไซล์ ไทรบ์)  ได้เดินทางมาประเทศไทยอีกครั้ง ซึ่งการกลับมาในครั้งนี้ก็มีผลงานที่ไทยแบบรัวๆ เลยจ้า เริ่มด้วยมีการคอลแล็บกับศิลปินไทยอย่าง BOOM BOOM CASH ปล่อยเพลง “What is done feat. BOOM BOOM CASH” ที่ได้ปล่อยออกมาให้ได้ฟังแล้วเมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 2023 ที่ผ่านมา

เพลง “What is done feat. BOOM BOOM CASH” เป็นเพลงบอกเล่าถึงพฤติกรรมการชอบทำสิ่งเดิมๆ ซ้ำ ๆ จนตัวเองไม่สามารถต้านความต้องการของตัวเองได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกต้องหรือการเสพติดบางอย่าง แม้จะรู้ว่าผลลัพธ์ของการกระทำนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดี จนทำให้รู้สึกผิดและละอายก็ตาม

บทเพลงนี้มีความหมายที่ค่อนข้างเปิดกว้าง ซึ่งผสมผสานกับความเซ็กซี่และแข็งแกร่งอันเป็นเอกลักษณ์ของวง จาก THE RAMPAGE from EXILE TRIBE มารวมเข้ากับเสน่ห์ความขี้เล่นของวง BOOM BOOM CASH ได้อย่างลงตัว อีกทั้งยังได้ “เอ้ BOTCASH” หนึ่งในสมาชิกคนเก่งของ BOOM BOOM CASH มาเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับเพลงนี้ด้วย โดยนำเสนอแนวเพลงที่ผสมผสานระหว่าง House, EDM และ Pop  จังหวะดนตรีที่สนุกจ้า

ก่อนที่ THE RAMPAGE From EXILE TRIBE จะจัดงานสุดพิเศษสำหรับแฟนคลับชาวไทยกับงาน “THE RAMPAGE FAN EVENT IN THAILAND” ในวันที่ 8 ธันวาคม 2023 นอกจากนี้ในวันที่ 10 ธันวาคม หนุ่มๆ THE RAMPAGE from EXILE TRIBE ยังไปร่วมแสดงที่ Big Mountain Music Festival 13 ด้วย ซึ่งก่อนที่พวกเขาจะได้จัดแฟนอีเวนต์และไปขึ้นแสดงที่ Big Mountain สุดฯ ก็มีโอกาสได้ไปสัมภาษณ์พวกเขามาด้วย

เรียกว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตมาก เพราะเป็นครั้งแรกที่สุดฯ ได้สัมภาษณ์คนมากถึง 16 คน เพราะวง THE RAMPAGE  มีเมมเบอร์ทั้งหมด 16 คน โดยพวกเขามีความสามารถโดดเด่นทั้งด้านการร้อง การแร็ป และการแสดงบนเวที เป็นศิลปินภายใต้สังกัด LDH JAPAN บริษัทยักษ์ใหญ่ในอุตสาหกรรมบันเทิงประเทศญี่ปุ่น ทำเอาทางเราตื่นเต้นมากๆ ไหนๆ ก็เกริ่นมาขนาดนี้แล้ว ไปพบกับบทสัมภาษณ์และภาพหล่อๆ ของพวกเขากันเลยค่า

สัมภาษณ์พิเศษ THE RAMPAGE From EXILE TRIBE ที่สัมผัสได้ถึงเสน่ห์ผ่านตัวอักษร

เริ่มด้วยแนะนำตัวทีละคนพร้อมเสน่ห์ประจำตัว

มาโกโตะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “มาโกโตะ” ครับ ในวงผมจะรับผิดชอบด้านแฟชั่นครับ โดยจะรับผิดชอบเกี่ยวกับชุดที่เอามาใส่ขึ้นสเตจ หรือชุดของวง ผมจะเป็นคนดูแลเป็นหลักครับ

ลิคิยะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “ลิคิยะ” ครับเป็นเพอร์ฟอร์เมอร์ครับ ผมถนัดในแนวเพลงอาร์แอนด์บี และเป็นแร็ปเปอร์ในวงชื่อ “MA55IVE” ครับ

ทาคาฮิเดะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “ทาคาฮิเดะ” ครับผมชอบเล่นเกม ชอบดูอนิเมะ และชอบฟังเพลงครับ นอกจากนี้ผมยังเป็นแร็ปเปอร์อยู่ในวง “MA55IVE” วงเดียวกับพี่ลิคิยะครับ

โชโกะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “โชโกะ” ครับกำลังเรียนภาษาไทยอยู่และชอบเมืองไทยมากๆ เลยครับ

ยามะโช : สวัสดีครับ ผมชื่อ “ยามะโช” ครับส่วนใหญ่ผมจะช่วยดูแลในส่วนเรื่องการแสดงคอนเสิร์ตของวงครับ แล้วผมเองก็อยู่ในวง “MA55IVE” ด้วยเช่นเดียวกัน และรับหน้าที่เป็นทั้งแดนเซอร์และแร็ปเปอร์เลยครับ

ริว : สวัสดีครับ ผมชื่อ “ริว” ครับ เสน่ห์ของผมคือตัวสูง และเป็นลูกครึ่งฟิลิปปินส์ครับ แล้วก็ยังชอบเรื่องดนตรีด้วยครับ

รุย : สวัสดีครับ ผมชื่อ “รุย” ครับผมเกิดวันที่ 16 สิงหาคม เกิดที่เมืองโอกินาว่า เป็นราชาจอมโจรสลัด (เหมือนในวันพีซ) และรักโอกินาว่ามากเลยครับ

ทาคุมะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “ทาคุมะ” ครับจุดเด่นอยู่ที่ผมสีส้มครับ แล้วก็เป็นสายแฟชั่น ชอบพวกกล้องถ่ายรูป และชอบเต้นที่เป็นสไตล์กรูฟวี่ด้วยครับ

ริคุ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “ริคุ” ครับ เสน่ห์ของผมคือสามารถขึ้นไฮโน้ตเสียงสูงได้ระดับเดียวกับผู้หญิงเลยครับ

คาซุมะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “คาซุมะ” ครับผมได้เล่นภาพยนตร์ญี่ปุ่นเรื่อง “High & Low The Worst” มา โดยผมได้รับบทเป็น “ฮานาโฮกะ ฟูจิโอะ” ครับ และผมอยากจะเปลี่ยนแปลงโลกนี้ด้วยการแร็ปโดยทำลายกำแพงทางภาษาครับ

โฮคุโตะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “โฮคุโตะ” ครับผมรับหน้าที่เป็นนักร้องนำ และรับบทเป็นนักแสดงครับ นอกจากนี้ผมรักเด็กด้วยครับ

อิทสึกิ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “อิทสึกิ” ครับเป็นสายเพอร์ฟอร์มเมอร์ในวง THE RAMPAGE ครับ แล้วก็ชอบเต้นในท่าที่มีความเคลียร์ คลีนๆ ชัดเจน หรือไลน์เต้นชัดๆ ครับ และชอบแมวด้วยครับ

โชเฮย์ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “โชเฮย์” ครับผมรักเมืองไทยมากๆ ถึงขนาดซื้อหงส์ไทยจากที่สนามบินกลับไปถึง 70 ขวด และผมมีสโลแกนว่า “EXILE B HAPPY” เพราะผมจะสร้างความสุขให้เด็กๆ รวมถึงพ่อแม่ที่มาดูคอนเสิร์ตครับ

เคนตะ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “เคนตะ” ครับทั้งข้อดีและข้อเสียของผมก็คือการเป็นเพอร์ฟอร์เมอร์ เพราะว่าผมไม่ได้มีการกำหนดว่าตัวเองจะต้องเป็นแบบไหน ผมจะเป็นเหมือนนักแสดงที่เป็นฟรีสไตล์ครับ แล้วผมยังได้ร่วมเขียนเนื้อเพลงกับเพื่อนๆ ในวง “MA55IVE” ด้วยครับ

จิน : สวัสดีครับ ผมชื่อ “จิน” ครับผมเป็นเพอร์ฟอร์เมอร์ และเป็นลีดเดอร์ของวงด้วยครับ ผมคุยเก่งมาก ไม่ว่าจะเป็นคนประเทศไหน ผมก็สามารถทำลายกำแพงภาษา แล้วไปตีซี้กับคนคนนั้นได้ครับ

ไคเซย์ : สวัสดีครับ ผมชื่อ “ไคเซย์” ครับจุดเด่นอยู่ที่ร่างกายครับ เพราะผมได้ชนะการแข่งขัน Body Make Contest ปี 2019 มา ได้อันดับ 1 เลยครับ ผมมีหุ่นที่ดีมาก แล้วผมก็ชอบเล่นกีฬาด้วยครับ อยากจะตีกอล์ฟที่เมืองไทยมากๆ ครับ

จุดเด่นของวง THE RAMPAGE คืออะไร

จิน : จุดเด่นของวง THE RAMPAGE คือวงจะมีเมมเบอร์ทั้งหมด 16 คน ประกอบไปด้วยนักร้องนำ 3 คน และมีเพอร์ฟอร์เมอร์หรือแดนเซอร์ 13 คน นอกจากจุดแข็งของวงคือก่อนหน้านี้พวกเราได้ขึ้นแสดงคอนเสิร์ตที่สถานที่จัดเป็นไซซ์อารีน่าที่สามารถจุคนได้ระดับหมื่นคน แต่พวกเรามีแค่ 16 คนก็สามารถเอาอยู่ ก็คือพวกเรามีการแสดงที่ยิ่งใหญ่มากครับ

และวงของเราเป็นกรุ๊ปที่มีการครีเอทีฟ หรือการคิดอะไรต่างๆ ที่เป็นการครีเอทีฟด้วยตัวเองครับ อย่างเช่น แฟชั่นก็จะมีมาโกโตะกับทาคุมะที่เป็นคนคิด หรือเรื่องบล็อกกิ้งต่างๆ บนเวที พวกเราก็จะช่วยกันคิด แล้วก็จะมีคาซุมะที่เป็นคนเขียนเนื้อร้องท่อนแร็ปด้วยครับ

ตอนแรกที่รู้ว่าต้องเดบิวต์กัน 16 คน รู้สึกยังไงบ้าง และมีวิธีปรับตัวกันยังไง

โชเฮย์ : ตอนที่รู้ว่าจะเดบิวต์กันทั้งหมด 16 คน ตอนแรกที่ได้ฟังก็ตกใจ เพราะส่วนมากรุ่นพี่ที่อยู่ในสังกัด LDH จะเป็นศิลปินที่มีสมาชิกอยู่ที่ 7-10 คนครับ ตอนแรกๆ ที่รู้เลยตกใจครับ และงงๆ ว่าแล้วเราจะเพอร์ฟอร์แมนซ์กันยังไง และช่วงที่การประกาศออกมาว่าจะเดบิวต์ พวกเราก็อายุแค่ประมาณสิบห้าสิบหกเอง ก็ยังเด็กๆ อยู่ ยังมีอะไรที่ไม่ค่อยเข้าใจอยู่อีกเยอะ ก็เลยถูกส่งให้มาอยู่หอด้วยกัน และมีรุ่นพี่ที่คอยช่วยแนะนำให้พวกเราได้เรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับสังคม ก็จะมีการไปต่างจังหวัด ไปเข้าค่ายกันด้วยครับ ก็เลยเหมือนมีคนตบพวกเราให้เข้าที่เข้าทางและเดินไปในทิศทางเดียวกันครับ ก็คืออยู่ๆ ไม่ใช่พวกเราทั้ง 16 คนมาถึงจะเข้ากันได้เลย ใช้เวลาประมาณสองถึงสามปีครับ และนับตั้งแต่มีการก่อตั้งวงขึ้นมาสามปีถึงได้เดบิวต์ครับ

อะไรคือความแข็งแกร่งของการทำงานในกลุ่มที่มีเมมเบอร์ 16 คน และมีกฎอะไรที่ตั้งขึ้นมาระหว่างเมมเบอร์บ้างไหม

ลิคิยะ : จุดแข็งของการมี 16 คนก็คือพอมีคนเยอะก็จะได้ไอเดียจากหลายๆ คน และในแง่ของการเพอร์ฟอร์มของวง ช่วงหลังๆ พวกเราจะได้ขึ้นสเตจใหญ่ๆ เยอะ ก็รู้สึกว่าการเพอร์ฟอร์มโดยมีเมมเบอร์ทั้งหมด 16 คนทำให้สเตจออกมามีพลัง แล้วเมมเบอร์แต่ละคนก็มีพลังงานที่ส่งออกมาผ่านการแสดง ทำให้ยิ่งรู้สึกว่าสเตจออกมายิ่งใหญ่แบบไม่แพ้ศิลปินคนไหนเลย จุดนี้จึงเป็นจุดแข็งของวง THE RAMPAGE ครับ

ส่วนเรื่องของการตั้งกฎ มีผู้จัดการคนก่อนเคยสอนมาว่าวงเราเมมเบอร์เยอะ เวลาจะขึ้นลิฟต์อยากจะให้แบ่งคนให้เป็นที่เป็นทางหรือเวลาเดินก็ไม่กระจายตัว พยายามให้อยู่กันเป็นแถว พวกเราได้รับการสอนมาแบบนี้ครับ

แล้วการเดินทางมาครั้งนี้ THE RAMPAGE ก็จะมีงาน THE RAMPAGE FAN EVENT IN THAILAND ในวันที่ 8 ธันวาคมที่ผ่านมา รวมถึงได้ขึ้นเวทีในงาน Big Mountain Music Festival รู้สึกยังไงบ้าง มีเตรียมความพิเศษอะไรไว้

ยามะโช : แฟนอีเวนต์ของพวกเราก่อนหน้านี้ก็มีจัดมาแล้วที่ประเทศเกาหลีใต้ แต่ว่าครั้งนี้สำหรับแฟนอีเวนต์ในประเทศไทยตั้งใจจัดให้แตกต่างจากเกาหลี โดยจะเอาใจแฟนคลับชาวไทยว่าแฟนๆ ชอบอะไร ก็ตั้งใจจะตอบสนองความต้องการของแฟนๆ ชาวไทยได้ครับ แล้วก็ตั้งตารอคอยแฟนๆ ชาวไทยมานานแล้ว ในงานแฟนอีเวนต์ในครั้งนี้หวังว่าจะเป็นสถานที่ที่พวกเราสามารถแสดงได้ จะได้พูดคุยกับแฟนๆ ด้วย

ส่วนงาน “Big Mountain Music Festival” พวกเราตั้งใจเล่นคอนเสิร์ตออกมาให้ดีแบบสุดพลังเลยครับ แล้วในงานนี้มีศิลปินต่างชาติมาร่วมแสดงด้วย พวกเราก็จะโชว์ให้เต็มที่ จะนำความสดใสที่นำมาจากญี่ปุ่นและถ่ายทอดความเป็นศิลปินของ LDH ให้แฟนๆ ชาวไทยได้เห็นกันครับ

นอกจากจะเดินทางมาจัดงานพิเศษสำหรับแฟนๆ และขึ้นเทศกาลดนตรีของไทยแล้ว ยังได้ร่วมงานกับนักร้องไทยด้วย การร่วมงานกับ BOOM BOOM CASH เป็นยังไงบ้าง เบื้องหลังการทำงานร่วมกัน

โชเฮย์ : การร่วมงานกับBOOM BOOM CASHสนุกมากครับ และพี่ BOTCASH ได้สอนคำว่าโคตรดีให้ด้วยครับ เลยรู้สึกว่าหงส์ไทยโคตรดีครับ (เพราะโชเฮย์ชอบหงส์ไทยมาก)

อาหารไทยที่ชอบที่สุด

คาซุมะ : ผัดกะเพราครับ (มีเมมเบอร์ 9 คนชอบผัดกะเพรา)

โฮคุโตะ : ข้าวมันไก่ครับ (มีเมมเบอร์ 7 คนชอบข้าวมันไก่)

คาซุมะ : เหตุผลที่ผมชอบผัดกะเพราเพราะว่ากินแล้วรู้สึกว่าอร่อยเกิ๊น ตอนนั้นผมได้กินผัดกะเพราจากร้านอาหารในโรงแรมครับ กินแล้วรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยกินอาหารไทยที่อร่อยขนาดนี้ และผมเป็นคนชอบอาหารเผ็ด ชอบกลิ่นของใบกะเพราด้วยครับ จริงๆ แล้วผมยังไม่เคยลองกินข้าวมันไก่ อยากรู้เหมือนกันว่าจะอร่อยขนาดไหน

สุดสัปดาห์ : ให้คนที่โหวตข้าวมันไก่บอกหน่อยว่าข้าวมันไก่ดีขนาดไหน

โชเฮย์ : ให้มิสเตอร์ข้าวมันไก่ตอบครับ

โฮคุโตะ : ตอนที่ไปกินข้าวมันไก่ครั้งแรกมีผม รุย ยามะโช และโชโกะครับ พวกเราไปกินข้าวมันไก่สีชมพู (ร้านข้าวมันไก่ย่านประตูน้ำที่ไก่จะมีสีชมพู) ด้วยกัน ตอนที่กินผมประทับใจในเนื้อไก่ของข้าวมันไก่ เพราะผมมีภาพจำเกี่ยวกับเนื้อไก่ว่าต้องแห้งๆ นิดหนึ่ง แต่พอกินข้าวมันไก่แล้วรู้สึกว่ามีความนุ่ม และไซซ์มากำลังพอดีคำ แถมตัวน้ำจิ้มข้าวมันไก่ที่มีความเผ็ดนิดๆ อร่อยถูกใจมากเลยครับ

สุดสัปดาห์ : เดี๋ยวไว้ไปลองบ้างค่ะ เป็นคนไทยแต่ไม่เคยรู้เลยว่ามีข้าวมันไก่สีชมพูด้วย

โฮคุโตะ : ต้องไปลองให้ได้นะครับ

ที่เที่ยวในประเทศไทยที่อยากไป

รุย : เดิมทีผมเป็นคนชอบไปเที่ยวพวกวัด ศาลเจ้ามาแล้วนะคะ แล้วก็มีความสนใจในสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นมรดกโลกด้วย และพวกสถานที่ท่องเที่ยวทางศาสนา ก็อยากจะไปเห็นด้วยตาของตัวเองครับ ซึ่งอยากไปเที่ยวที่วัดอรุณฯ ครับ

สุดสัปดาห์ : วัดอรุณฯ สวยค่ะ สามารถไปด้วยกันทั้งวงได้ มีให้ใส่ชุดไทยด้วยค่ะ

จิน : เต้นได้ไหมครับ

สุดสัปดาห์ : ได้ค่ะ

รู้ภาษาไทยคำไหนบ้างคะ

อิทสึกิ : รักนะจุ๊บๆ

ทาคุมะ : อร่อยมาก

โชเฮย์ & จิน : แฟนๆ ก็น่ารักซะด้วย ทีนี้ก็ว้าวุ่นเลย

สุดท้ายนี้ฝากอะไรถึงแฟนๆ ชาวไทยหน่อยค่ะ

โชโกะ : (พูดเป็นภาษาไทยทั้งหมดนะคะ)ได้เจอทุกคนดีใจมากครับ พวกเรามี 16 คนสังกัด LDH ร้องได้ เต้นได้ครับ พวกเราดังที่สุดในญี่ปุ่นครับ พวกเราอยากโกอินเตอร์โดยเริ่มจากไทยครับ ตอนนี้พวกเรามีออฟฟิเชียลแฟนคลับของอินเตอร์แฟนแล้วนะครับ ช่วยมาสมัครด้วยนะตัวเอง และฝากติดตามพวกเราในโซเชียลและ YouTube ด้วยนะครับ วันนี้พวกเราจะพยายามทำเต็มที่ครับ ขอบคุณครับ

สามารถไปตามฟังเพลง “What is done feat. BOOM BOOM CASH” จาก THE RAMPAGE from EXILE TRIBE กันได้เลยทางช่อง YouTube: High Cloud Entertainment และยังสามารถติดตาม THE RAMPAGE from EXILE TRIBE ได้ที่

Instagram : @the_rampage_official

Facebook : THE RAMPAGE from EXILE TRIBE

X (Twitter) : @therampagefext

.

.

TEXT : ImJinah

PHOTO : นวพจน์ โพธิเกษม

.

.

อัพเดตข่าวบันเทิงเอเชีย ซีรี่ย์เอเชีย ดาราเอเชีย ไอดอลเอเชียได้อีกเพียบที่สุดสัปดาห์ค่ะ

Exclusive Interview กับ BALLISTIK BOYZ ศิลปินชั้นนำแห่งวงการ J-POP ความปังระดับตัวพ่อ

สัมภาษณ์พิเศษวง PSYCHIC FEVER วงน้องใหม่มาแรงจากญี่ปุ่น พกพาความดีงามเบอร์ล้าน

พูดคุยกับ TRINITY กับการเติบโตจนได้ร่วมงานกับศิลปินต่างชาติ และมุมมองต่อวงการ T-POP

Young K เปิดใจถึงการชาลเลนจ์อะไรใหม่ๆ บนเส้นทางบันเทิง เบื้องหลังออกรายการ Bam House และความทรงจำเกี่ยวกับเมืองไทย และไทยมายเดย์

คุยกับ CRAVITY แชร์ความประทับใจที่มีลอบิตี้ชาวไทย พร้อมแอบเมาท์เมมเบอร์

สัมภาษณ์พิเศษแบบจอยๆ กับ แทคยอน ไอดอล-นักแสดงตัวพ่อ แชร์ความผูกพันที่มีต่อประเทศไทย