อิท (IT) เมื่อสตีเวน คิง ทำให้ตัวตลกกลายเป็นฝันร้ายและลูกโป่งแดงอันตรายกว่าปืนกล

สำหรับเรา อิท (IT) คือศิลปะการเล่าเรื่องที่เหนือจินตนาการ ไม่น่าแปลกใจเลยที่นิยายเรื่องนี้ทำให้ตัวตลกกลายเป็นฝันร้ายไม่ใช่แค่ในหมู่เด็กๆ แต่รวมถึงผู้ใหญ่หลายคน และแน่นอน ลูกโป่งสีแดงก็ติดอันดับตามมา

อิท สิ่งสยองที่ถูกเรียกว่า “มัน” คือต้นกำเนิดของเรื่องราวขนหัวลุกทั้งหมดในเมืองแดร์รี่ รัฐเมน ประเทศสหรัฐอเมริกา

กาลครั้งหนึ่งในเมืองแดร์รี่ มีตัวตลกชื่อเพนนีไวส์ …………….

ถ้าเปิดเรื่องมาเรียบง่ายแบบนี้ก็คงไม่ใช่ลุงคิงที่เรารู้จักแน่ๆ

ตรงกันข้าม สตีเวน คิง เปิดเรื่องมาด้วยบรรยากาศวันฝนพรำของเมืองแดร์รี่ ในรัฐเมน (นี่ก็จะกลายเป็นอีกสิ่งที่จะต้องโดนหมายหัวไว้ต่อจากตัวตลก และลูกโป่งแดง) เมื่อเด็กชายจอร์จี้หายตัวไป โดยพบเห็นครั้งสุดท้ายในชุดเสื้อกันฝนสีเหลือง กับรองเท้าบู๊ตยางสีแดง เด็กชายออกจากบ้านไปพร้อมกับเรือกระดาษเคลือบพาราฟินอย่างดีที่พี่ชายทำให้

แล้วฝันร้ายก็ระเบิดขึ้นเป็นภาพของตัวตลกที่อยู่ในท่อระบายน้ำ และคำทักทายพร้อมรอยยิ้มที่หลอนสุดขีด

“หวัดดี จอร์จี้ … นี่เพนนีไวส์เอง”

แล้วภาพก็ตัด

(จริงๆไม่ได้ตัด แต่มันสยองจนสุดฯขอตัดให้ ณ จุดนี้)

หลังจากการหายตัวไปของเด็กชายจอร์จี้ในวันฝนพรำ ลุงคิงก็ตัดสลับมาเล่าถึงชีวิตวัยผู้ใหญ่ของแก๊งสหายแห่งเมืองแดร์รี่ อันได้แก่ บิลล์ เดนโบรห์ (พี่ชายของจอร์จี้) ,ริชาร์ด โทเซียร์ , สแตนลีย์ ยูริส, ไมค์ แฮนลอน, เอ็ดดี้ แคสพ์แบร็ค , เบน แฮนส์คอม และ เบเวอร์ลี่ โรแกน

เรื่องราวเล่าถึงความเป็นไปของชีวิตแต่ละคน ที่แยกย้ายกันไปมีชีวิตรุ่งโรจน์ตามทางของตน ก่อนจะทวงสัญญาที่เคยให้กันไว้ว่า วันหนึ่งเมื่อมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น พวกเขาจะต้องกลับไปที่เมืองแดร์รี่อีกครั้ง

และเมื่อวันที่ว่านี้มาถึง ก่อนที่พวกเขาทุกคนจะเดินทางกลับไป หนึ่งในกลุ่มสหายก็จบชีวิตลง โดยก่อนตายได้เขียนอักษรเลือดทิ้งไว้ว่า “มัน”

แล้วภาพก็ตัด

ลุงคิงย้อนกลับไปเล่าถึงช่วงชีวิตวัยเด็กของทุกคน การจับกลุ่มแก๊ง การถูกบูลลี่โดยพวกขาใหญ่ การรวมพลังกันสู้ มิตรภาพและการผจญภัยวัยเยาว์ แต่ชีวิตก็ไม่ได้งดงามไปเสียทั้งหมด ยังมีเรื่องการหายตัวไปอย่างเป็นปริศนาของเด็กๆในเมืองแดร์รี่ แต่ละคนเริ่มพบเจออะไรแปลกๆ ไม่ว่าจะตัวตลก ลูกโป่งแดง เลือดจากท่อระบายน้ำ ฯลฯ ภาพหลอนในฝันร้ายที่เหมือนจับต้องได้จริงในชีวิตประจำวัน ซึ่งตรงนี้ลุงคิงก็เขียนได้หลอนจนอย่าว่าแต่ตัวละครเลย เราก็ชักไม่แน่ใจว่า นี่มันจริงหรือตัวละครเพ้อไปเองกันแน่ ในโลกแห่งความเป็นจริง มันเป็นไปได้ด้วยหรือ

ห้องน้ำที่มีเลือดสาดกระจาย

มนุษย์หมาป่าที่ไล่จับคน

เสียงเพรียกจากท่อระบายน้ำ

ลูกโป่งสีแดงที่ลอยต้านลม

เลือดที่มีแต่เด็กที่มองเห็น

ปีศาจโรคเรื้อนที่ใต้ถุนเฉลียง

ตัวตลกที่เดินอยู่ในคลอง

ตกลงเรากำลังอ่านนิยายผี นิยายฆาตกรรมหลอน หรือนิยายแฟนตาซี นี่เรากำลังโดนนักเขียนหลอนอยู่ใช่ม้ายยยย…….

แล้วภาพก็ตัด

กลับมาที่เหตุการณ์ตอนโต

แล้วย้อนไปตอนเด็ก

…..

เล่าเรื่องอดีต

สลับปัจจุบัน

…….

หกคนผลัดกันเล่า

คนเดียวเล่าผ่านบันทึก

……..

แต่ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

ทุกเรื่องที่เล่าจะสยดสยองกว่าเรื่องก่อนหน้า

และสุดท้ายลุงคิงก็นำทุกเรื่องมาร้อยเรียงเข้าด้วยกันได้อย่างน่าทึ่ง

แล้วเราก็ได้คำตอบว่า อะไรกันแน่ที่อยู่เบื้องหลังความกระหายในการฆ่า ความวินาศของแดร์รี่ และกระจ่างเสียทีว่านี่มันนิยายอะไรกันแน่ พร้อมกับอยากจะคุกเข่าแล้วกล่าวชาบูลุงคิงสามหน

สุดฯรีวิว

ถ้าถามความเห็นส่วนตัว สุดฯอยากจะบอกว่าเวอร์ชั่นหนังสือหลอนกว่าหนังมาก

หนังจะออกแนวลุ้นระทึก ให้เราอยากรู้ว่าฉากต่อไปจะมีอะไรโผล่มา

แต่หนังสือเป็นเหมือนการค่อยๆสะกดจิต ค่อยๆเผยความจริงมาทีละนิด ผ่านการทำความรู้จักตัวละคร สภาพแวดล้อมในเรื่อง ความหวัง ความฝัน ความกดดัน ปมต่างๆในจิตใจมนุษย์

เวลาอิทโผล่มา เรารู้แหละว่ามันกำลังจะมา แต่แม้ว่าจะรู้ก็ไม่ได้ลดทอนความสยองขวัญจากการมานั้นได้เลย
ฉะนั้นใครที่ยังอ่านเรื่องนี้อยู่ ขอแนะนำว่าอ่านหนังสือให้จบก่อน แล้วค่อยไปดูหนัง

ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนสปอยล์ เพราะของมันหลอนคนละแบบ สุดฯแค่จัดลำดับให้คุณได้อิ่มเอมกับความหลอนอย่างสาแก่ใจในทุกช่องทางเท่านั้น

….เชื่อสิจอร์จี้ นี่เพนนีไวส์เองงงงงง….