ลิโด้ เพื่อนแท้ในความทรงจำของคนทุกวัย ที่จะอยู่ในใจคนไทยไปตลอดกาล

ลิโด้ เพื่อนแท้ในความทรงจำของคนทุกวัย

ลิโด้ โรงหนังอินดี้สำหรับคนรักหนัง กลายเป็นอีกหนึ่งตำนานในความทรงจำของคนไทยทุกคน หลังปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้วเมื่อ 31 พฤษภาคม 2561 ที่ผ่านมา

อย่างที่ทราบกันดีว่า โรงหนังลิโด้ต้องปิดทำการลง เนื่องจากสัญญาเช่าที่ดินสิ้นสุด จึงต้องคืนพื้นที่ให้กับสำนักทรัพย์สินแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ท่ามกลางความอาลัยในบรรยากาศเก่าๆ ที่หลายคนยังมีอยู่ในความทรงจำ สุดฯไปเก็บภาพบรรยากาศวันสุดท้ายที่โรงหนังลิโด้มาก็พบว่า มีกลุ่มคนหลากวัยหลากอาชีพมาที่นี่เพื่อจุดมุ่งหมายเดียวกันคือ มาเก็บเกี่ยวช่วงเวลาสุดท้ายกับเพื่อนที่ชื่อลิโด้ และมีการฉายหนังญี่ปุ่นคุณภาพสองเรื่อง ซึ่งถือได้ว่าเป็นการฉายรอบสุดท้าย นั่นคือเรื่อง Tonight, at Romance Theater และ Kids on the slope ช่างเป็นหนังที่เข้ากับบรรยากาศการอำลาอันโศกเศร้า แต่ก็เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ เสียเหลือเกิน

ลิโด้ในความทรงจำของเพื่อนเก่าแก่

หากนึกถึงเพื่อนเก่าแก่ อาจมีหลายๆ คนที่เติบโตมาพร้อมๆ กับลิโด้ตั้งแต่เมื่อ 50 ปีที่แล้ว และรู้สึกคุ้นเคย เพราะได้มาดูหนังที่ลิโด้ตั้งแต่เด็กบ้าง วัยรุ่นบ้าง ตอนจีบกันบ้าง แม้อายุมากแล้ว บางคนก็ยังมาดูหนังที่นี่อยู่เสมอ แต่หากนึกถึงเพื่อนรักที่ไม่เคยห่างจากลิโด้เลย คงไม่มีใครสนิทสนมรู้จักกันดีไปกว่าอีกแล้ว สำหรับพี่เจ้าหน้าที่เก็บตั๋วสูทเหลืองที่อยู่คู่ลิโด้ และร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอด จนกลายเป็นสัญลักษณ์ที่ทุกคนคุ้นตา

สุดฯมีโอกาสได้สัมภาษณ์คุณลุงสมพงศ์ กาลภักดี หนึ่งในเจ้าหน้าที่เก็บตั๋วสูทเหลืองที่อยู่ที่นี่มานานกว่า 24 ปี (ปัจจุบันคุณลุงอายุ 51 ปี) ลุงสมพงศ์ถึงกับน้ำตาคลอ พร้อมทั้งเล่าว่า “รู้สึกใจหายที่ลิโด้เปิดทำการเป็นวันสุดท้ายแล้ว รู้สึกผูกพันกับที่นี่มาก เพราะตลอด 20 กว่าปีที่ผ่านมา ไม่เคยจากกันไปไหนเลย สมัยก่อนที่มาอยู่ที่ลิโด้ได้ใหม่ๆ ก็กินนอนอยู่กับเพื่อนคนอื่นๆ ที่นี่ เรียกว่าเป็นบ้านเลยก็ว่าได้ สาเหตุที่ทำให้อยู่มาได้นานขนาดนี้ เพราะทุกอย่างดีหมด ทั้งเจ้านาย เพื่อนร่วมงาน แถมยังได้เจอกับผู้คนมากมายในแต่ละวัน จึงมีความสุข ไม่เคยคิดจะไปทำงานอื่นเลย”

เมื่อได้ถามลุงสมพงศ์ต่อว่า หลังจากนี้ เมื่อลิโด้ปิดตัวลงแล้ว จะไปทำงานที่ไหนต่อ ลุงสมพงศ์ตอบว่า “คงต้องไปทำงานที่โรงหนังสกาล่า แต่ว่าเพื่อนคนอื่นๆ อาจจะไม่ได้ไปกันทุกคน จากนี้บางคนก็คงแยกย้ายกันไป และไม่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเหมือนตอนที่อยู่ที่ลิโด้อีกแล้ว”

ลิโด้ในความทรงจำของเพื่อนใหม่

จากบรรยากาศในงานอำลา นอกจากคนวัยทำงานที่โตมากับลิโด้ จะเห็นว่ามีทั้งนักเรียน นักศึกษาหรือวัยรุ่น ที่อาจจะไม่ได้เติบโตมากับโรงหนังนี้ แต่ก็มีความผูกพันในฐานะผู้ชมที่มีความทรงจำดีๆ กับที่นี่เช่นกัน

ส่วนหนึ่งของผู้ชมที่ชื่นชอบการไปดูหนังที่ลิโด้มองว่า พวกเขาสัมผัสได้ถึงความสุขของคนรักหนังจากที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นโรงหนังที่ไม่ได้หวังเพียงกำไรจากผู้ชม แต่ขยันคัดสรรหนังดี มีคุณภาพ ที่หลายครั้งหาดูที่ไหนไม่ได้มาสร้างความสุขให้กับผู้ชมอย่างแท้จริง ถึงแม้ว่าหนังบางเรื่องจะเป็นที่สนใจของกลุ่มคนดูกลุ่มเล็กๆ เท่านั้นก็ตาม แถมยังมีพี่เจ้าหน้าที่เก็บตั๋วสูทเหลืองที่ใจดี มอบรอยยิ้มที่เป็นมิตรให้กับผู้ชมอยู่เสมอด้วย

แม้ว่าเพื่อนใหม่อาจไม่มีความทรงจำที่ลึกซึ้งมากเท่ากับเพื่อนเก่าแก่ แต่ทุกคนต่างเห็นคุณค่าของโรงหนังลิโด้ไม่ต่างกัน บางคนอาจเคยมาดูเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ก็รักเพื่อนคนนี้ เพราะที่นี่มีเสน่ห์ที่แตกต่างจากโรงหนังทั่วไป

แม้จะเสียดายที่ ลิโด้ จะต้องกลายเป็นเพียงอดีต เช่นเดียวกับหลายๆ เรื่องในชีวิตของคนเรา แต่อย่างน้อยการอำลาในครั้งนี้ก็ช่วยย้ำเตือนว่า ลิโด้ได้ทำหน้าที่เพื่อนแท้ให้ช่วงหนึ่งในชีวิตของใครหลายๆคนได้มีความหมาย ควรค่าแก่การเก็บรักษาไว้ในความทรงจำตลอดไป

ด้วยรัก และจะอยู่ในความทรงจำเสมอ…