พูดคุยกับปีเตอร์ – กรรณ นักแสดงจากหนังไทยของ Netflix เรื่อง “Hunger คนหิว เกมกระหาย”

Netflix ไทย เตรียมปล่อยออริจินัลหนังเรื่องใหม่ให้ได้ชมกันต้อนรับเดือนเมษายน 2023 กับหนังเรื่อง “Hunger คนหิว เกมกระหาย” ที่ขนทัพทีมผู้สร้างและนักแสดงสุดปังมารวมพลังกันสร้างสรรค์ผลงานสุดเข้มข้น ซึ่งสุดสัปดาห์มีโอกาสได้ไปสัมภาษณ์สองนักแสดงในเรื่องมาด้วย

กว่าจะมาเป็นเชฟใน Hunger คนหิว เกมกระหาย ได้ต้องทำการบ้านหนัก

หนังไทยเรื่อง Hunger คนหิว เกมกระหาย จะบอกเล่าเรื่องราวของออย ผู้สืบทอดร้านราดหน้า-ผัดซีอิ๊วข้างถนนต่อจากพ่อแม่ ตัดสินใจก้าวออกจากครอบครัวไปร่วมทีม ‘Hunger’ ทีมเชฟอันดับหนึ่งของประเทศที่นำโดยอัจฉริยะในวงการอาหารอย่างเชฟพอล แต่เธอกลับได้ค้นพบด้านมืดของทั้งเชฟพอลเองและวงการอาหารไฮเอนด์

สำหรับทีมนักแสดงนำของเรื่องก็ได้ออกแบบ ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่งมารับบทเป็น “ออย” ในขณะที่บทเชฟพอลได้ปีเตอร์ นพชัย ชัยนามมารับบทนี้ ส่วนบท “โตน” ผู้ช่วยเชฟของทีม Hunger ได้กรรณ สวัสดิวัตน์ ณ อยุธยามาแสดง

ก่อนที่จะได้ไปชมเรื่องราวใน Hunger คนหิว เกมกระหาย สุดสัปดาห์จะชวนทุกคนไปเจาะเบื้องลึกเบื้องหลังของภาพยนตร์เรื่องนี้กันว่านักแสดงต้องเตรียมตัวกันหนักขนาดไหนและมีอะไรเกิดขึ้นในกองถ่ายกันบ้าง

สวัสดีแฟนๆ สุดสัปดาห์ พร้อมแนะนำตัวและบทบาทที่ได้รับในเรื่องหน่อยค่ะ

กรรณ : สวัสดีแฟนๆ สุดสัปดาห์ด้วยนะครับผม  ผมกรรณ สวัสดิวัตน์ ณ อยุธยาครับ รับบทเป็น “โตน” ครับ

ปีเตอร์ : สวัสดีแฟนๆ สุดสัปดาห์นะครับผม ผมนพชัย ชัยนาม รับบท  “เชฟพอล” ครับ

เพราะอะไรถึงทำให้ตัดสินใจที่จะแสดงเรื่องนี้

กรรณ : ง่ายมากครับเพราะบทดีครับ (หัวเราะ)

ปีเตอร์ : เหมือนกันครับ บทภาพยนตร์น่าสนใจมาก แล้วก็สำหรับนักแสดง บทที่ได้รับเป็นบทที่ดีมากๆ รวมถึงผู้สร้างไม่ว่าจะเป็นนักเขียนบทอย่างพี่คงเดช หรือว่าผู้กำกับอย่างพี่โดมก็เป็นทีมผู้สร้างที่เก่ง เป็นงานที่น่าสนใจ อยากจะเล่นด้วยมากอยู่แล้วครับ

ตอนที่ได้อ่านบทครั้งแรก รู้สึกยังไงบ้างคะ

กรรณ : อ่านครั้งแรกรู้สึกว้าวครับ แล้วตามด้วยความกลัวมากๆ ครับ เพราะว่ามันดีมาก เลยกลัวว่าเราจะทำออกมาได้ไม่ดีครับ ก็เลยต้องนั่งคุยกับตัวเองสักพักหนึ่งว่า เฮ้ย! แต่มันโอกาสที่ดีมากเลยนะ ทำงานกับคนที่เก่งๆ ทั้งนั้นเลยนะ ก็ใช้เวลากล่อมตัวเองอยู่แป๊บหนึ่งครับ แล้วค่อยรับเล่นครับผม

ปีเตอร์ : สนุกครับ มีความสนุก แล้วก็เป็นบทที่ไม่เคยเล่น เป็นตัวละครที่มีหลายด้านให้เราค้นหา ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ รับเลย (หัวเราะ)

ความท้าทายที่สุดในการเล่นเรื่องนี้คืออะไรคะ

กรรณ : ผมว่ามันคือการทำอาหารที่ไม่ได้รู้สึกว่าแสดงการทำอาหารครับ เราคือคนทำอาหารที่กำลังถ่ายทอดเรื่องราวของคนๆ หนึ่งอยู่ ที่ไม่ได้รู้สึกว่านี่คือการแสดง และให้คนดูรู้สึกว่าหลุดเข้าไปในโลกนั้นจริงๆ และให้คนดูเชื่อได้ว่าสิ่งที่พวกเราทำ พวกเราเป็นเชฟที่อยู่กันในครัวจริงๆ ครับ

ปีเตอร์ : ความท้าทายน่าจะคล้ายกันครับ ทำยังไงให้คนดูรู้สึกได้ว่าเราไม่ใช่นักแสดงที่ไปเล่นเป็นเชฟครับ ซึ่งนอกจากการแสดงของเราแล้ว ผู้กำกับก็ทำส่วนอื่นช่วยเหลือเราด้วยครับ เช่น การใช้เชฟมาเล่นเป็นเชฟร่วมกับเรา ช่วยสร้างความน่าเชื่อถือให้เราด้วย นอกจากนี้ความท้าทายอื่นก็คือด้วยความที่ในวิถีคนนักแสดง เราจะต้องทำให้คนดูเข้าใจตัวละครหรือว่ารู้สึกว่าตัวละครเป็นยังไง เพราะว่าตัวละครก็มีหลายมิติอยู่ ไม่รวมการที่ต้องฝึกซ้อมใช้เครื่องครัวต่างๆ ให้ดูสมจริงด้วยครับ

มีการเตรียมตัวอะไรบ้างเพื่อมาแสดงเรื่องนี้

กรรณ : ก็เราเริ่มตั้งแต่เบสิกเลยครับ ไปเรียนเบสิกกการทำอาหารว่าจับมีดยังไง หั่นยังไง เขียงต้องวางยังไง ยันการต้มน้ำซุป การใช้เครื่องต่างๆ ย่าง แล่ปลา พูดง่ายๆ คือเบสิกของการทำอาหารทั้งหมดครับ เราต้องไปเรียนรู้อันนั้น แล้วก็อันไหนที่เก็บไปได้ รู้สึกว่าไปฝึกซ้อมที่บ้านได้  แล้วก็ได้มีดกันคนละอันครับ เราก็ได้เอากลับบ้านไปฝึก

แล้วก็มีในพาร์ตของการทำงานในครัวจริง เพราะว่าในเรื่องนี้ ทั้งพี่ปีเตอร์และกรรณ รับบทเป็นคนที่ทำงานในวงการอาหาร Fine Dining ก็ได้มีโอกาสไปทำงานในครัว Fine Dining จริงๆ ที่ร้านอาหารชื่อ “วรรณยุกต์” ครับ ของเชฟชาร์ลี ซึ่งเราน่าจะเข้าไป ผมเข้าไปประมาณสามครั้งครับ พี่ปีเตอร์น่าจะสองครั้ง ซึ่งเราจะได้เห็นความทรหด และความจริงจังของการทำงานของเชฟจริงๆ ซึ่งมันดีมาก ผมรู้สึกว่าถ้าไม่มีพาร์ตนั้นไป มิติของตัวละครมันจะหายไปเยอะเหมือนกันครับ เพราะว่าเราได้เห็นจริงๆ ได้สัมผัสจริงๆ ว่าคนทำงานในครัวเขาเป็นยังไงครับ

ปีเตอร์ : เข้าไปในฐานะลูกมือนะครับ ไม่ได้ไปยืนเฉยๆ นะ  หมายความว่าในฐานะลูกมือ ก็ไปบ่าย ไปเสิร์ฟ เลิกเสร็จพร้อมเสิร์ฟโต๊ะสุดท้ายแบบนี้ครับ เขาให้ทำอะไรก็ทำในฐานะลูกมือคนหนึ่งในครัว เท่าที่เราพอจะทำได้นะ เพราะเขาเสิร์ฟกันจริงๆ เดี๋ยวเราจะไปทำอาหารเขาเสีย

กรรณ : มันจะมีบางอย่างที่เราทำได้ครับ เช่น เราอาจจะแยกไข่ขาวกับไข่แดง ผมทำได้ครับ เด็ดผัก ผมทำได้ครับ แต่ว่าให้ผมไปผัดเนื้อ ผัดอะไรแบบนี้ ก็ไม่ได้ครับ เดี๋ยวของมันเสีย

ปีเตอร์ : แต่เราจะเข้าใจบรรยากาศความตึงเครียดนั้น เพราะมันต้องเสิร์ฟจริงๆ อะครับ  เชฟก็จะมาเร่ง มาตรวจ ได้ ไม่ได้ ดี ไม่ดีอะไรแบบนี้ครับ เราก็จะเห็นบรรยากาศนั้น ทำให้เราเข้าใจชีวิตหลังครัวจริงๆ ว่า อ๋อ…มันรู้สึกอย่างนี้จริงๆ ขนาดเราไป เราเป็นนักแสดง เราไม่เกี่ยวกับเขา เรายังเกร็งเลย ที่เขาให้เราทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ อะครับ ไปโรยผงอะไรนู่นนี่ แต่งจาน ยังสั่นเลย เพราะว่าเราก็กลัวจะผิด เดี๋ยวจะเอาไปเสิร์ฟให้เขาทาน สนุก แต่ว่า เออ! มันทำให้เราเข้าใจบรรยากาศจริง  ซึ่งพี่โดม หรือว่าพี่คงเดช พยายามใส่สิ่งนั้นให้เราตั้งแต่วันแรกเลย ผมเจอกับกรรณครั้งแรกๆ คือการไปทานอาหาร

กรรณ : ร้านนี้แหละครับ

ปีเตอร์ : อาหารประเภทที่เป็นแบบเสิร์ฟทีละจาน มีความพิถีพิถัน มีเรื่องราว ทำให้เราเข้าใจว่าอ๋อ เริ่มเข้าใจแล้ว วิธีมันเป็นแบบนี้  แล้วก็พาเราไปหลังร้าน

กรรณ : ที่จริงมันดีเนอะ พี่ปีเตอร์เนอะ ที่การเราได้กินก่อนแล้วเราค่อยลองทำดูว่า อ๋อ…ที่เรากินทั้งหมด แต่ละอันแต่ละขั้นตอนมันไม่ได้ง่ายเลยครับ

ปีเตอร์ : ส่วนผมก็จะเข้าใจมากขึ้น ในแง่ของพอเป็นเชฟใหญ่มันไม่ใช่คนที่ลงมือทำ มันเป็นคนที่พิจารณา ตรวจเช็กความอร่อย เช็กความถูกต้อง อย่างโตนจะเป็นคนเตรียมมาให้ผมครับ เราก็จะเข้าใจบรรยากาศนั้น

พอได้ลองมาเป็นรับบทเป็นเชฟ คิดว่าอะไรคือสิ่งที่ยากที่สุดสำหรับการเป็นเชฟ

ปีเตอร์ : ผมว่าอาชีพเชฟก็เหมือนกับทุกอาชีพครับ มีจุดที่ยากเหมือนกัน โดยอาชีพเชฟจะยากตรงที่ว่าถ้าคุณอยากประสบความสำเร็จคุณต้องทุ่มเท ผมว่าเหมือนทุกอาชีพ เพียงแต่ว่าอาชีพนี้มันใช้ศิลปะในการชิม ในการปรุงหลายแบบ ที่ต้องมีความสามารถในการชิม ในการปรุง ในการรู้สึกกับรสชาติต่างๆ แล้วก็ต้องศึกษาถึงความซับซ้อนของรสชาติ มันก็เลยมีความค่อนข้างมีความซับซ้อน ลึกซึ้งของอาหารค่อนข้างมากครับ

กรรณ : ผมว่าน่าจะคล้ายๆ กันครับ สิ่งที่ผมเห็นจากการได้รับบทเชฟคืออาชีพนี้มีมากกว่าแค่สกิลที่ทำอาหารเป็นครับ แต่ต้องมีแพสชั่น แล้วมันคือความชอบส่วนบุคคลด้วยว่าคนนี้สนใจอะไร คนนั้นชอบแบบไหน จะเรียกว่าคือเทสก็ได้ครับ แล้วเทสของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ซึ่งเราจะถ่ายทอดออกมาได้หรือไม่ได้มันขึ้นอยู่กับตัวคนเลยครับ แล้วก็สิ่งที่เห็นได้ชัดเลยซึ่งจะไม่ต่างจากอาชีพอื่น หรือแม้กระทั่งก็มีความเชื่อมโยงกับการเป็นนักแสดงได้ คือความสม่ำเสมอมันสำคัญมากครับ การที่ทำให้ได้ระดับที่ปกติทำได้ แล้วทำให้รสชาติไม่ตกเลย ยิ่งเป็นร้านอาหาร Fine Dining มันคือระดับสูงสุด เพราะฉะนั้นทุกวันอาหารจะต้องออกมาเหมือนเดิม และดีเท่าเดิม พอได้ไปฝึกที่ร้านผมพบว่าทุกคนตั้งใจและมีสมาธิกันมากทุกวัน ซึ่งมันน่าสนใจมากครับในการทำงาน

บทบาทในเรื่องนี้แตกต่างจากบทบาทที่เคยได้รับมายังไงบ้าง

ปีเตอร์ : ผมว่ามันต่างเยอะครับ เพราะว่าเป็นตัวละครใหม่ เป็นโลกใหม่ที่พี่คงเดชเขาสร้างขึ้นมา ทุกอย่างใหม่หมด เราก็เรียนรู้จากบท จากผู้กำกับ จากตัวคนเขียนบทเพื่อสร้างตัวละครนี้ขึ้นมา ซึ่งการได้รับบทใหม่ๆ ก็จะมีความยาก เพราะต้องเรียนรู้ใหม่ ไม่ใช่แค่สกิลการทำอาหารต่างๆ เราต้องไปเรียนรู้ชีวิตของตัวละครว่าเขาโตมายังไง เพราะอะไรถึงเป็นคนแบบนี้ได้ ทำไมเขาถึงมีความทะเยอทะยาน มุ่งมั่น และมีความดุดันขนาดนี้ ซึ่งตัวผมไม่ได้มีความดุดันแบบนี้มาก่อน แล้วตัวละครนี้จะมีความอ่อนไหวและเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของอารมณ์ สำหรับผมมันก็ยากหมดและต่างจากที่บทที่เคยเล่นมาครับ 

กรรณ : ของผมแทบจะเหมือนกันเลยครับ คือความแตกต่างของตัวละครจะต้องหากันไปจนถึงก้นเบื้องลึก ว่าคนๆ นี้ทำไมสุดท้ายแล้วโตขึ้นมาแล้วมาทำงานในวงการอาหารเลยครับ เราต้องหาคำตอบพวกนี้ให้เจอ เพราะว่าถ้าเราตอบไม่ได้ เราจะหาความต้องการของตัวละครไม่เจอครับ ซึ่งมันต้องใช้เวลาในการหาและต้องมีการตกผลึกด้วยนะครับ มันต้องนั่งคิดแล้วคิดอีกว่า เอ๊ะ! คนแบบนี้เป็นแบบนี้เพราะอะไร แล้วทำไมเขาถึงต้องมาทำงานกับเชฟพอล ทั้งๆ ที่จริงแล้วก็ดุด่า ว่าเราขนาดนี้ครับ มันเหมือนว่าเราต้องตอบคำถามของตัวละครให้ได้ ซึ่งความจริงมันไม่ได้มีอะไรเหมือนเราเลยครับ แล้วมันคือความทุ่มเทครับ ผมว่าบางอย่างรีเลทได้ในการทำงาน แต่ว่าหลักๆ แล้ว นิสัยใจคอหรือวิธีการรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ในเรื่องเราต้องพยายามหากันใหม่ทั้งหมดเลยครับ แต่ว่าโชคดีที่ว่าพวกเราได้ทำการบ้านด้วยและได้เวิร์กช็อปกันก่อนครับ

ปีเตอร์ : มีเวลาในการเตรียมตัวนานพอสมควร

กรรณ : ใช่ครับ มีเวลาเตรียมตัวกับทั้งการเรื่องการแสดงและการทำอาหารด้วยครับ มันเลยโชคดีที่ว่าพอมาถึงหน้างานเรารู้อยู่แล้วว่าเราจะต้องเล่นอะไร แล้วค่อยมาปรับเปลี่ยนกันอีกที

เล่าถึงตอนเจอกันครั้งแรกหน่อยว่าเป็นยังไงบ้าง

กรรณ : พี่ปีเขาก็จะหิ้วกระเป๋ามาครับ กระเป๋าใบหนึ่งแล้วก็อีกอันหนึ่งคือเก้าอี้ครับ  แล้วก็ไปนั่งอยู่คนเดียวครับ

ปีเตอร์ : หมายถึงครั้งแรกในการแสดง หรือว่าตอนที่เจอวันแรกๆ ครับ

กรรณ : เราเจอกันวันไหนเหรอครับพี่ปี

ปีเตอร์ : ผมว่าเราเจอวันที่ทานอาหารแหละครับ คิดว่านะ

กรรณ : อ๋อ ใช่ๆ ครับ พี่ปี

ปีเตอร์ : เจอกันยังไม่รู้จักกันเลยครับ นั่งเขินๆ กินข้าวกันอยู่ครับ คนไม่รู้จักกันเนอะต้องไปนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน แล้วเป็นแบบ Fine Dining ที่วางทีละจาน

กรรณ : แล้วนั่งเงียบกริบทั้งโต๊ะเลย

ปีเตอร์ : ก็สนุกดีครับ มันเหมือนเจอสิ่งใหม่ คนนี้ก็คนใหม่ อาหารที่ทาน… ปกติผมก็ไม่ค่อยได้กินอาหารเป็นร้านแบบนั้นหรอกครับ

รีวิวกันและกันหน่อยว่าพอทำงานร่วมงานเป็นอย่างไรบ้าง และมีความประทับใจอะไรต่อกันยังบ้าง

กรรณ : ผมรู้สึกว่าพี่ปีเตอร์เป็นคนที่มีสมาธิมากๆ ครับ แล้วก็จะเห็นพี่ปีเตอร์เป็นคนละเอียดมากๆ ทั้งแง่ในการแสดง แล้วแง่ของคำถามที่เขาเลือกถามผู้กำกับ หรือคำถามที่เขาเลือกถามพี่คงเดชที่เขาเป็นคนเขียนบท มันจะมีความลึก แล้วมีดีเทลมากๆ ซึ่งในฐานะนักแสดงที่เป็นเด็กรุ่นใหม่รู้สึกว่าค่อนข้างประทับใจครับ ผมเคยเห็นพี่ปีเตอร์นั่งแอบดูเชฟคนอื่นด้วย เขาจะทำการบ้านหรือคอยนั่งดูเชฟตลอด ซึ่งผมรู้สึกว่ามันเป็นความตั้งใจ และความมืออาชีพครับ ผมประทับใจตรงนี้มาก แล้วผมรู้สึกว่าหายากที่จะเห็นนักแสดงที่ตั้งใจมากๆ และทำหน้าที่ตัวเองได้ดีมากๆ แต่ก็ยังคอยช่วยน้องๆ เวลาเล่นด้วยกันก็ยังส่งอารมณ์ให้ทั้งๆ ที่ไม่ได้อยู่ในซีน บางทีอยู่ข้างหลังกล้องคอยส่งอารมณ์ให้ครับ

ปีเตอร์ : ผมว่ากรรณเขาเป็นคนประเภทเดียวกับผมอยู่ในบางจุดครับ หมายความว่าเขาเป็นคนที่เอาจริงเอาจังกับงาน ซึ่งผมก็เป็นอย่างนั้น แล้วเวลาเราทำงานอยู่ท่ามกลางคนที่ตั้งใจทำงน ทั้ง พี่โดม ออกแบบ พี่คงเดชและทุกๆ คน มันสนุกครับ ทำให้รู้สึกแบบ เฮ้ย! มันอยากจะไปเจอกันวันพรุ่งนี้อีก อยากจะเล่นฉากนี้ด้วยกันแล้ว ด้วยความที่เวลาเล่นด้วยกันแล้วมันสนุก เพราะเหมือนเราไม่ได้เล่นกับกรรณ เราเหมือนเล่นกับอีกตัวละครหนึ่ง ซึ่งเป็นลูกน้องเรา เป็นลูกมือเราที่เราใช้ไปทำนู่นทำนี่ มันก็เลยสนุก วาเราไม่เหมือนไปเล่นหนังกันนะ แต่ว่าเราเหมือนต่างคนต่างทำงานในส่วนของตัวเองมา แล้วเดี๋ยวเราไปเจอกันในฉาก ผมก็เลยรู้สึก เออ! ทำงานกับคนนี้แล้วสนุกครับ

แล้วการร่วมงานกับออกแบบเป็นยังไงบ้าง

ปีเตอร์ : พลังงานใกล้เคียงกันเลยครับ แต่ด้วยความที่บทบาทมันต่างกัน ก็เลยมีความรู้สึกที่ต่างกัน อันนั้นก็จะเป็นพลังงานสู้รบอีกแบบหนึ่ง ซึ่งพลังงานแบบเดียวกันที่ผมหมายถึงทุกคนในกองมีความอยากจะทำสิ่งนี้ให้ดีที่สุด มันก็เลยสนุก ออกแบบเองก็ฝึกซ้อมอย่างบ้าคลั่ง เตรียมตัวมาอย่างรอบด้าน ทำไมอยากจะเล่นด้วยกัน เพราะมันสนุก เวลาตัวละครมาชนกันในซีนจริงๆ รู้สึกตัวละครมีชีวิต ไม่ได้เหมือนเรามาเล่นแบบต่างคนต่างเล่นครับ

เล่าเบื้องหลังการถ่ายทำสนุกๆ หน่อยค่ะ

ปีเตอร์ : ผมไม่ค่อยรู้หรอก เพราะว่าวัยรุ่นเขาก็ไปรวมตัวกัน ผมจะอยู่ในมุมของผม ให้วัยรุ่นเล่า

กรรณ : คือมันจะเป็นอย่างนี้ครับ มันจะเรียกว่ากลุ่มวัยรุ่นครับ คือเวลาอาหารที่เราเห็นในซีนที่เราทำออกมาบางอย่าง ที่มันได้หั่นออกไปแล้ว เราไม่ได้ใช้แล้ว มันไม่ได้ทิ้งครับ มันกำลังถูกแปรรูปเป็นอาหารที่พวกเราพร้อมกินครับ แค่นั้นเองครับ ผมก็จะรอกินสิ่งที่เชฟที่เขาเป็นทีมที่ดูแลเรื่องอาหารครับ หรือเตรียมอาหารที่พวกเราทำในซีน เขาไปทำอยู่ครับ ผมแค่ไปคลุกคลีกับพวกเขาเพื่อไปรอกินอาหารที่พวกเขาทำเท่านั้นเองครับ

ปีเตอร์ : ที่เราเห็นแต่ละฉากบางทีมันทำกันหลายรอบมากครับ เช่น จะมีเนื้ออยู่กองหนึ่งเล ซึ่งเป็นเนื้อที่อร่อยมาก แต่ว่าเหล่าเชฟที่เป็นเชฟตัวจริงที่มาคอยดูแลพวกเราอะครับ ก็จะเอาสิ่งนั้นไปแปรรูป แล้วก็เอามาชิม มาทำ มากินกันเพื่อไม่ให้เสียของด้วยอะไรแบบนี้ครับ ก็จะเป็นอาหารที่กรรณเขาชื่นชอบด้วย

กรรณ : ใช่ครับผม ไม่ใช่แค่ผมนะครับ ผมก็เห็นพี่ลุกไปกินเนื้อเหมือนกันนะ

ปีเตอร์ : ช่วงทำสตงสเต็กอะไรแบบนี้

กรรณ : ใช่ครับ ซึ่งส่วนมากมันมีความเนิร์ดทางด้านอาหารเยอะครับ เพราะว่าพี่ๆ ที่มาเล่นด้วยกันที่เป็นเชฟจริงๆ ส่วนมากคือเชฟหมดเลยครับ เพราะฉะนั้นส่วนมากบทสนทนามันไม่ได้ไปไกลนอกจากเรื่องอาหารเลยครับ เพราะทุกคนคือตัวจริงหมด ตัวจริงทางด้านอาหาร เขาก็จะมีแต่เรื่องอาหารมาเล่าให้ฟัง ถามผมว่าพี่กรรณกินอันนี้หรือยัง

เวลาหิวมาก เมนูไหนที่มักจะนึกถึงแบบอยากกินที่สุด

กรรณ : เวลาผมเหนื่อยมากๆ ผมชอบกินราเม็งครับ ผมเป็นไรไม่รู้ครับ ถ้าฝนตกหรือวันไหนเศร้าๆ ผมชอบกินราเม็ง เพราะรู้สึกว่ามันอบอุ่นเหลือเกินนะ

ปีเตอร์ : นวลๆ

กรรณ : ใช่ นวลๆ ประมาณนั้นครับ

ปีเตอร์ : ของผมแล้วแต่อารมณ์เลยอะ แล้วแต่วันด้วยครับ บางวันก็อยากกินไส้อั่ว

กรรณ : ชอบๆๆๆ

ปีเตอร์ : บางวันก็อยากกินอาหารเหนือ ผมเป็นประเภทนั้น แต่ผมจะเป็นพวกรสจัด ก็คือบางวันตื่นเช้ามาเลยนะครับ ต้องไปแกงใต้ตรงประดิษฐ์มนูธรรมอะครับ บางวันมันก็ต้องแกงใต้แต่เช้าเลย บางวันก็ตกบ่ายก็ไปหาไส้อั่วกัน

แล้วเมนูไหนที่คิดว่าตัวเองทำอร่อยที่สุด

กรรณ : ยากเลยครับ ไม่คิดว่าตัวเองทำเมนูไหนอร่อยเลยครับ (หัวเราะ) เพราะว่าส่วนมากคือทำเองกินเองครับ มันก็เลยรู้สึกว่ามันก็ได้แหละ ตัวเองรู้สึกแบบโอเค กินได้ มันจะมีความหลอกตัวเองไปในตัว ก็เลยไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอร่อยอะไรเลยนะ รู้สึกว่าทำกินได้ถ้าหิว แต่ว่าไม่ได้มีเมนูพิเศษ

ปีเตอร์ : ไม่มีครับ เหมือนกับกรรณเลยครับ ถ้าหิวมากๆ ผมก็แบบยำแหนมทำเอง ยำแหนมไข่เจียวอย่างพอแล้ว อยู่รอดครับ (หัวเราะ)

เรื่องนี้จะสื่อความหิวออกมาแบบไหน และต้องการจะส่งเมสเสจอะไรไปถึงผู้ชมบ้าง

กรรณ : ผมทิ้งไว้ให้เป็นปลายที่ค่อนข้างเปิดแล้วกันนะครับ หนังพยายามจะบอกว่ามันมีความหิวหลายรูปแบบครับ มันไม่ได้มีแค่หิวแบบเดียว แล้วก็คนเรามันมีช้อยส์ที่จะเลือกว่าหิวมาก หิวน้อยด้วยครับ หรือหิวแบบไหน คุณพอใจกับแบบไหน ซึ่งอยากให้คนที่ไปดูตีความกันเองแล้วกันว่าความหิวอะสำหรับคุณแล้ว เวลาคุณไปดูแล้วคุณรู้สึกว่ามันมีแบบไหนบ้าง แล้วถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกหิวแบบไหน เพราะว่าแต่ละตัวละครอะครับ ทั้งตัวละครของเชฟพอล หรือออย หรือตัวโตนเอง  มีความหิวไม่เหมือนกันครับ แล้วก็มีความหิวที่แตกต่างกันออกไปด้วย ก็เลยอยากให้ไปดูกันเพื่อที่จะได้รู้ว่า อ๋อ! เออ เราลืมคิดมุมนี้นะ ที่จริงก็มีคนแบบนี้เหมือนกันนะ ผมว่ามันคือความหิวหลายแบบ ที่อยากให้ไปเปิดรับต่อมอาหารกัน

เหตุผลที่ผู้ชมถึงไม่ควรพลาดเรื่องนี้ พร้อมฝากหนังหน่อยค่ะ

กรรณ : ผมพยายามนึกถึงคำของพี่คงเดชที่ดีที่สุดครับ คือถ้าเปรียบหนังเรื่องนี้เป็นเมนูใดเมนูหนึ่งครับ

มันเป็นเมนูที่เข้มข้นครับ แล้วก็ชัดเจน ถึงรสมากๆ แล้วมันครบรสด้วยครับ มันไม่ใช่แค่ อ๋อ! หนังทริลเลอร์นะ หนังไซไฟ หรือหนังดราม่านะ มันมีทุกรสจริงๆ ครับ คือไม่อยากจะสปอยล์ เพราะว่าอยากให้ไปดูกันเอง แล้วเข้าใจเอง ว่ามันมีหลายมุมมองมากๆ แล้วก็อย่าไปดูตอนหิวครับผม เพราะเขาบอกว่าเดี๋ยวจะหิวครับ

ปีเตอร์ : ก็ฝาก HUNGER นะครับ คนหิว เกมกระหาย  8 เมษายนนี้ครับ ทาง Netflix เท่านั้นครับ

.

.

TEXT : ImJinah

PHOTO : ธรรมนาถ อินทร์ปรุง

.

.

.

อัพเดตข่าวบันเทิงเกาหลี ซีรี่ย์เกาหลี ดาราเกาหลี ไอดอลเกาหลีได้อีกเพียบที่สุดสัปดาห์ค่ะ

ไลน์อัพหนัง-รายการ-ซีรี่ย์เกาหลี 2023 ใน Netflix แน่นตาแตก นักแสดงซุปตาร์เต็มจอ!

เบื้องหลังกว่าจะมาเป็น The Glory และบทสัมภาษณ์พิเศษ นักแสดงเลือกบทบาทในเรื่องที่อยากลองเล่น!

สปอยล์เล็กๆ กับรีวิว The Glory แนวแก้แค้นแบบสับ และเหตุผลที่ทำให้ไม่ควรพลาดชมเรื่องนี้!

Sweet Home ประกาศสร้างต่ออีก 2 ซีซั่นไปเลยสิคะ พร้อมไลน์อัพนักแสดงแบบตาแตก ตัวท็อปแน่น!

จุนโฮ – ยุนอา จากไอดอลตัวท็อปเจน 2 ที่ร่วมสเตจกันจนเป็นไวรัล สู่พระนางใน King The Land !!!

รักวัยรุ่นใสๆ แน่นะวิ! รีวิวหนังเกาหลี 20th Century Girl จาก Netflix เรื่องราวรักแรกที่มูฟออนยาก!

วีฮาจุน รับงานต่อไม่รอแล้วนะ! งานแสดงรุม เกียมร่วมงานกับ พัคซอจุน – ฮันโซฮี – คิมโกอึน

นักเขียนคิมอึนซุกเผยทำไม The Glory ถึงเรต 19+ แถมสปอยล์เคมีซงฮเยคโย – อีโดฮยอนดีมาก!

รีวิว All of Us Are Dead มัธยมซอมบี้คลั่งในโรงเรียนจาก Netflix ที่ลุ้นจนหยุดหายใจ!

4 เหตุผลที่ไม่ควรพลาดดูหนังเกาหลี Seoul Vibe จาก Netflix ต้องตามไปตำ!

5 เบื้องหลังก่อนจะมาเป็น Money Heist: Korea – Joint Economic Area งานรีเมกจากเกาหลีสุดปัง!

จูวอน – คิมฮีซอน จาก Alice สู่การมีผลงานออริจินัล Netflix ปักลงจอติดกัน 2 เดือนรวด!

ผู้กำกับ The Sound of Magic คอนเฟิร์ม ฮวังอินยอบวัย 30+ รับบทมัธยมปลายเนียนไปยันอินเนอร์!