แบมแบม GOT7 กับบทสัมภาษณ์แก้คิดถึง

แบมแบม GOT7 กันต์พิมุกต์ ภูวกุล คือหนึ่งในศิลปินสายเลือดไทยไม่กี่คน ที่ได้ทํางานในฐานะศิลปิน ดาราในแดนโสม มีชื่อเสียงโด่งดังและมีงานเพลงที่ได้รับความนิยม 

การสัมภาษณ์ศิลปิน ดาราดังจากค่าย JYP ซึ่งแม้จะมีสายเลือดไทย ก็ทำให้สุดฯตื่นเต้นอยู่ดี แต่แล้วความประหม่าก็หายไป เมื่อ แบมแบม GOT7 เปิดปาก ความน่ารัก ความเป็นกันเอง และความคิดเห็นแบบที่มีสมองของตนเอง ผสมอยู่ด้วยในทุกคําตอบ รู้แล้วว่าทําไม เหล่าอากาเซถึงหลงรักแบมแบมกันนัก

หลากแอ็คชั่น ใจละลายไปเลย

บทสัมภาษณ์แก้คิดถึง แบมแบม got7

ปีนี้น่าจะเป็นอีกปีที่มีความสุข เพราะได้กลับไทยบ่อยจาก การทัวร์คอนเสิร์ต GOT7 THAILAND TOUR 2017 และมีงานใหม่ๆ ให้ทำหลากหลาย

ใช่ครับ ได้กลับทุกเดือนเลย (ยิ้ม) เทียบกับตอนเดบิวต์ ช่วงสองปีแรก แทบไม่ได้กลับ

แบมแบมมีวิธีแก้คิดถึงบ้านอย่างไร

ทําอะไรที่ไม่ทําให้คิดถึง เช่น ไปเที่ยวกับเพื่อน คุยกับเพื่อน หรือไม่ก็ไปเต้นๆ ร้องๆ ซ้อมๆ ช่วงนี้งานเยอะครับ พอยุ่งๆ ก็ทําให้ลืมความคิดถึงไปได้ครับ

เวลากลับเมืองไทย ชอบทําอะไรบ้าง

ปกติผมจะบินถึงเมืองไทย ประมาณเที่ยงคืนตีหนึ่ง สิ่งที่มักจะทําคือ ไปกินข้าวต้มตอนกลางคืน เป็นร้านข้าวต้มแถวบ้าน ไปทั้งครอบครัว เวลานั้นก็ไม่ค่อยมีคนแล้ว ผมชอบกินข้าวต้มที่มีกับอะครับ พวกกระเพาะปลา ยําแคบหมู ผักบุ้งไฟแดง ลาบ

ถ้ามีเวลาว่างให้หนึ่งสัปดาห์จะเอาเวลานั้นไปทําอะไร

ผมคงนั่งเครื่องบินไปที่ไหนสักที่เพื่อถ่ายวิดีโอ ตอนนี้ผมชอบถ่ายวิดีโอและชอบตัดต่อ อาจจะไปฮาวายหรือ มัลดีฟส์ครับ ผมชอบทะเล ไปที่นี่แล้วสามารถ Sky Diving ได้นั่งเรือ นอนพักผ่อนในรีสอร์ต

เคยไปมาหรือยัง

ยังครับ ถ้าเป็นทะเลที่ดีที่สุด ที่ผมเคยไปมา ก็คือภูเก็ต เวลาไปทะเลผมชอบว่ายน้ำ ตื่นมาแล้วเปิดกระจกทุกบานที่รีสอร์ตเพื่อให้ ลมทะเลพัดเข้ามา เปิดเพลงดังๆ ถ่ายคลิปโน่นนี่ เดินบนหาด ชอบทําอะไรชิลๆ

พูดถึงการถ่ายคลิปเอง มีคนชมว่าแบมแบม ทําได้ดีเลย

เริ่มแรกผมใช้มือถือถ่ายก่อน พอมันสนุกขึ้น ก็ซื้อกล้องและโดรนมาถ่าย ยิ่งสนุกใหญ่ หลังจากเริ่มทําคลิป ทางค่ายเห็นก็ส่งงานมาให้ผมทํา เป็นคลิปคอนเสิร์ต อย่างคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นผมก็ทํา ในดีวีดีของญี่ปุ่นจะได้เห็นอีกคลิปที่ผมทํา เป็น Behind The Scene

เรียนรู้วิธีทําคลิปมาจากไหน

ยูทูบครับ ผมใช้โปรแกรม Adobe Premiere Pro ในนั้นเขาจะสอนวิธี เช่น อยากให้เอฟเฟ็กต์ เป็นแบบนี้ต้องทําอย่างไร ผมก็เปิดมือถือดูแล้วทําในคอมพ์ ในนั้นมีสอนทุกอย่าง

มีคนเม้าท์ว่า กลับมาเมืองไทยพอได้อยู่กับครอบครัว แบมแบมช่างถามจนแม่ ขี้เกียจตอบ

เวลาอยู่คนเดียวผมก็ไม่ค่อยพูดนะ ถ้าอยู่คนเดียวแล้วพูดก็อาการหนักนะ (หัวเราะ) แหม ก็พูดไม่เยอะหรอกครับ ถ้าใครถามผมก็ตอบ แต่ถ้าไม่ถามผมก็อยู่เฉยๆ แต่กับคุณแม่ สมมุติว่าเริ่มพูดเรื่องนี้ แต่ตอนจบมันจะไปโน่น… คือคนละเรื่องกับตอนที่เริ่มแค่นั้นเอง

รู้ไหมว่าคุณแม่เมาท์ไว้อย่างไรบ้าง

ไม่เรียกว่าเมาท์ครับ เรียกว่าเผา (หัวเราะ) ก็เผาเยอะนะ อย่างตอนไปสนามบิน ก็รู้ว่าต้อง โดนถ่ายรูป แล้วรูปมันก็จะออกมาแบบว่า ผมกําลังหัวเราะอยู่ หรือมีเก๊กบ้าง พอแฟนคลับเอารูปที่ถ่ายไปให้คุณแม่ดู คุณแม่ก็บอกว่า “ไม่เห็นเหรอว่ามันเก๊กอยู่” (ยิ้ม) หรือเวลาผมจะไปซื้อของมาใหม่ คุณแม่ก็จะเอาไปพูดว่า “เนี่ย ก่อนซื้อมันโทร.หาแม่สิบกว่ารอบว่าเอาอันไหนดี” คือรู้เบื้องหลังของผมหมด

ได้มาทัวร์สี่ภาคในเมืองไทย ช่วยเล่าถึงความสนุกจากการทัวร์ครั้งนี้ให้ฟังหน่อย

ความสนุกอยู่ที่เป็นการทัวร์ในบ้านเกิด เอาจริงๆบางจังหวัดผมก็ไม่เคยไปมาก่อน อย่าง ภูเก็ตผมเคยไปตั้งแต่ตอนอายุแค่ 3 ขวบ โคราช ผมก็เพิ่งไปครั้งแรก แต่ไม่ว่าไปจังหวัดไหนผม ก็ชินกับอากาศ อาหาร และผู้คน ทําอะไรก็สบายใจไปหมด ตอนขึ้นโชว์ก็สบายใจ ผมรู้ว่าประเพณีไทยเป็นอย่างไร ช่วงนี้อะไรกําลังฮิต หรือคําไหนที่ฮิต เวลาผมสอนคําไทยให้เมมเบอร์ก็จะเป็นคําใหม่ๆ ไม่ใช่คําที่เขาใช้กันบ่อย อย่าง “ฉันรักคุณ” “อาหารไทยอร่อย” แต่จะสอนคําแปลกๆ เช่น อย่ามโน งงเด้ ๆ ตะมุตะมิ ตอนที่มาครั้งแรกๆ ผมก็สอนคําว่า “มีถั่วมั้ย” คนดูก็จะงงว่านักร้อง เกาหลีพูดคําแบบนี้ด้วยเหรอ

เมมเบอร์คนไหนที่แบมแบมคิดว่ามีทักษะในการพูดภาษาไทยดีกว่าคนอื่น

ผมว่าน่าจะป็นพี่จินยอง เขาเรียนรู้เร็วและพูดชัด สอนอะไรไปนานแล้ว แต่พอขึ้นเวทีอยู่ๆ เขาก็เอาคํานั้นกลับมาใช้ อย่างคําว่า “จริงเหรอๆ” เขาก็ใช้ บางทีเขาไม่รู้หรอกว่าผมพูดอะไรอยู่ อยู่ๆ เขาก็จะ“จริงเหรอๆ”(หัวเราะ)

บรรดาเวิลด์ทัวร์ที่ผ่านมา ในฐานะ แบมแบม got7 ชอบครั้งไหนที่สุด

น่าจะเป็นคอนเสิร์ตที่กรุงเทพฯครั้งที่สอง กับคอนเสิร์ตล่าสุดที่ญี่ปุ่นทั้งสองวัน บางที่พอโชว์เสร็จ แล้วเดินลงมาจะรู้สึกเหมือนเรายังทําได้ไม่เต็มที่ “ทําไมถึงทําได้แค่นี้ เราน่าจะทําได้ดีกว่านี้” แต่สองคอนเสิร์ตที่บอก พอเดินลงมาแล้วรู้สึกว่า นี่คือที่สุดของเราแล้ว ไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดพลาด หรือทําให้เสียดาย แฟนคลับก็ชอบ สรุปว่าดีไปหมด ขอบคุณตัวเอง ปรบมือให้ตัวเองเลย

เคยเจอเหตุสุดวิสัยขณะแสดงคอนเสิร์ตไหมครับ

เป้าขาด (หัวเราะ) บ่อยด้วยครับ ที่จําได้คือที่ไต้หวัน พอขาดปุ๊บมันมีวิธีแก้ครับ ปกติเวลาขึ้นคอนเสิร์ตผมจะใส่หูฟัง พอเป้าขาดผมก็จะแกล้งทําเป็นว่า หูฟังมีปัญหาแล้วเดินไปหลังเวที เพื่อเปลี่ยนกางเกง กางเกงที่ใส่มันไม่ยืด ขณะที่ท่าเต้นมันผาดโผน เวลากระโดดสูงๆ หรือแยกขาเยอะๆ มันจะขาด ส่วนลืมเนื้อเพลง… ไม่บ่อยครับ ถ้าลืมจริงๆ ก็จะยื่นไมค์ไปให้แฟนคลับช่วยร้อง จนกว่าจะจําเนื้อได้ ร้องๆอยู่ แล้วเรอออกมาก็มี เพราะเพิ่งกินข้าวเสร็จ (หัวเราะ)

ในฐานะเจ้าบ้าน เมื่อต้องมาทัวร์คอนเสิร์ตเมืองไทย ต้องเตรียมการต้อนรับเพื่อนร่วมวงอย่างไรบ้าง

ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากครับ มีแค่ตอนอัดเพลงไทย ผมต้องเป็นคนอัดให้ทุกคนรวมถึงตัวเอง สอนเขาว่าคํานี้พูดอย่างไร สําเนียงเป็นอย่างไร หรือท่อนนี้เป็นท่อนที่แฟนคลับร้องกับเราได้ ก็ให้ยื่นไมค์ออกไปพร้อมกัน จะมีการเตี๊ยมกันไว้ก่อนส่วนเพลงที่เหลือที่เป็นเพลงของ GOT7 เรารู้กัน อยู่แล้วก็ไม่มีปัญหาอะไร นอกจากนี้ก็อธิบายเรื่อง เวทีที่อิมแพ็ค อารีน่า ว่าลักษณะประมาณไหน แต่ละเวทีก็จะไม่เหมือนกัน เพื่อนๆในวงรู้จักกันมา…7 ปีแล้วครับ ตั้งแต่ผมไปที่นั่น

เม้าท์เพื่อนๆ ในวง

อยากให้พูดถึงเมมเบอร์ โดยเปรียบเทียบความรู้สึก Before กับ After

คนที่เหมือนเดิมตั้งแต่ตอนแรก จนถึงตอนนี้มี อยู่สองคนคือพี่มาร์คกับยูคยอม ตอนนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้น มีชื่อเสียงแล้วแต่ก็ยังทําเหมือนเดิม อย่าง พี่มาร์ค ไม่ชอบพูด จะพูดอะไรต่อเมื่อมันจําเป็นต้องพูดจริงๆ ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น ไม่เหมือนผมกับยูคยอมที่พูดเก่ง อย่างไรก็อย่างนั้น (หัวเราะ)

ยูคยอมเป็นน้องเล็กของวง เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เป็นเด็กฝึก นอนห้องเดียวกัน ไปกินข้าวด้วยกัน อาบน้ำด้วยกัน ไปบริษัทด้วยกัน เรียนเต้นด้วยกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแบบนี้มาประมาณ 3 ปี พอตอนเดบิวต์ เอ้า ได้เดบิวต์ด้วยกันอีก นอนห้องเดียวกันอีก เลยเป็นเพื่อนสนิท

ส่วน พี่จินยองก็น่ากลัวๆ หน่อย (ยิ้ม) ด้วยความที่ผมเป็นคนต่างชาติ ช่วงแรกยังไม่ค่อยรู้วัฒนธรรมเกาหลี แต่พี่จินยองเป็นคนเกาหลี และเป็นคนที่มีวัฒนธรรมแบบคนเกาหลีแท้ๆ ตอนเจอผมช่วงแรกเขาก็จะไม่ค่อยเก็ตกับสิ่งที่ผมทํา ยกตัวอย่างเช่น เวลาไปกินข้าวด้วยกัน วัฒนธรรมเกาหลี คนที่อายุเยอะกว่าต้องกินก่อน แต่ผมไม่รู้ ก็กินก่อน เลยโดนดุ แต่ตอนนี้ด้วยความที่พี่จินยอง ได้อยู่กับคนต่างชาติเยอะขึ้น ในวงก็มี 3 คนแล้ว เขาเลยชินขึ้นและเข้าใจมากขึ้น

พี่เจบี ตอนแรกก็คล้ายๆ พี่จินยอง แต่ตอนนี้เปิดมากขึ้น เขาเป็นคนที่ถ้าไม่สนิทก็จะไม่ค่อยคุย แต่ถ้าสนิทแล้วก็จะเปิดเลย ตอนเป็นเด็กฝึกผม ไม่ค่อยสนิทกับพี่เจบีเท่าไหร่ แต่หลังจากเดบิวต์ ก็คุยกันเยอะขึ้น เขาโตกว่าผมประมาณ 4 ปี แต่ตอนนี้เหมือนเป็นเพื่อนกัน ผมแกล้งเขาบ้าง เขาแกล้งผมบ้าง ความน่ารักของพี่เจบีกับพี่จินยอง คือ เขาจะทําเหมือนไม่ค่อยแคร์ แต่จะคอยช่วยเหลืออยู่ข้างหลัง เวลาเขาไปซื้อข้าวมาให้แล้ว ผมนอนดูทีวีอยู่ในห้อง เขาก็จะเอาข้าวมาตั้งไว้แล้วเดินไป เวลาดูแลเราเขาจะอายๆนิดหนึ่ง

ขณะที่พี่แจ็คสัน ก็เหมือนเดิม เคยตลกอย่างไร ก็อย่างนั้น เป็น Mood Maker คอยสร้างสีสัน ชอบเล่นมุก ก็สนุกดี มุกเขาบางทีก็แป้ก เคยเจอคนที่ยิงมุกมา แต่เราตลกตรงตัวคนยิงมากกว่ามุกไหมครับ นั่นแหละพี่แจ็คสัน บางทีแค่มองหน้าเขาก็ตลกแล้ว

ส่วนพี่ยองแจ เขาเป็นคนที่เข้ามาหลังสุดในวง เป็นเทรนนีแป๊บเดียวแล้วเดบิวต์เลย เทียบกับคนอื่นเรารู้จักกันมานาน กว่าจะเข้ากันได้แบบนี้ก็เคยทะเลาะกันมาก่อน แต่พอทะเลาะ ก็ยิ่งทําให้สนิท พอถึงตอนเดบิวต์ทุกคนสนิทกันหมดแล้ว แต่พี่ยองแจเพิ่งเข้ามาได้ไม่นานแล้วเดบิวต์เลย จึงต้องปรับตัวให้เข้ากัน ปีแรกก็มีติดขัด และไม่เข้าใจกันบ้าง แต่เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่น ผมเข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วใช้ผ้าเช็ดตัว ไปสองผืน แต่มันเป็นผ้าเช็ดตัวที่พี่ยองแจเป็นคนเอาไปวางไว้ในห้องน้ํา แล้วผมไปใช้ของเขา เขาจะไม่เข้าใจว่าทําไมผมทําแบบนี้ (ยิ้ม) แต่ตอนนี้โอเคแล้ว ความน่ารักของพี่ยองแจคือเขาไม่ค่อยอารมณ์เสีย เป็นคนไม่ค่อยหงุดหงิด ถ้าหงุดหงิดเขาก็จะไปอยู่คนเดียว พวกผมกับเมมเบอร์คนอื่น ถ้านอนไม่พอก็จะหงุดหงิด เรื่องนี้ถ้าคนหนึ่ง หน้าบึ้ง อีกห้าคนที่เหลือก็จะรู้สึกเครียดตามไปด้วย แต่ถ้าเป็นพี่ยองแจอารมณ์เสียเขาจะไม่อยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่จะหลบไปอยู่คนเดียว เพื่อไม่ให้คนอื่นเครียดตาม

ผมเรียนรู้จากสภาพแวดล้อมว่า ทํางานแบบนี้เราต้องวางตัวอย่างไร เวลานี้ต้องทําอะไร หรือเจอเรื่องเซ้นสิทีฟมากๆต้องทําไงเรียนรู้จากเรื่องจริงมากกว่า เพราะผมไม่มีชีวิตวัยเด็กเลย พอเริ่มจะมีเพื่อนในโรงเรียนผมก็มาเกาหลีแล้ว ซ้อมมาตลอด 3 ปี ใช้ชีวิตเหมือนเดิมทุกวัน ตื่นสิบโมงเช้าเพื่อไปซ้อม กลับสี่ทุ่ม ทุกวัน ชีวิตเพิ่งจะเริ่มมีสีสันก็ตอนนี้ เริ่มได้ตอบแทนครอบครัว ได้ให้ของขวัญตัวเองบ้าง ได้ไปประเทศนั้นประเทศนี้ ได้ทํานั่นทํานี่

ถ้าพูดคำว่า “เพื่อนที่แสนดี” จะนึกถึง….

ยูคยอม เขาแทบจะเป็นคู่ชีวิตของผมแล้ว ผมว่าถ้าวันหนึ่งที่เราเหนื่อยที่จะเต้นและร้องแล้วหรือเลิกเป็น GOT7 แล้ว แม้ว่าวงจะจบตรงนั้น แต่ผมกับยูคยอมก็คงอยู่บ้านข้างๆกัน ไม่ถึงกับ อยู่ห้องเดียวกัน แต่อยู่บ้านข้างกัน (เบาเสียงแล้วพูด) เดี๋ยวจะพามาอยู่เมืองไทย

อ่านเรื่องน่ารักๆ ของแบมแบมต่อได้ที่หน้าถัดไป