คุยกับ ป้อง ณวัฒน์ โหมดคุณน้าสุดอบอุ่นและความสุขของการเป็นนักแสดง

คุยกับป้อง ณวัฒน์ โหมดคุณน้าสุดอบอุ่นและความสุขของการเป็นนักแสดง

ถ้าพูดถึง ป้อง-ณวัฒน์ กุลรัตนรักษ์ เขาคือนักแสดงแถวหน้าฝีมือดีของวงการ ที่เราคุ้นเคยกับบทผู้ชายเจ้าชู้นอกใจ แต่บทสนทนาส่งท้ายปีต้อนรับปีใหม่ สุดสัปดาห์ขอเปิดโหมดอบอุ่น คุยเรื่องเบาๆ ในโหมดคุณน้าสุดอบอุ่นของหลานๆ และความสุขของการเป็นนักแสดง รวมถึงคำถามที่อยากรู้ว่า… “ทำไมพี่ไม่แต่งงาน”

 

โมเมนต์ดีๆ ได้เจอแฟนคลับชาวจีนในปีนี้

แฟนจีนน่ารัก คืองานล่าสุดไปร่วมอีเว้นต์แสดงความยินดีครบรอบ 30 ปี สถานกงสุลไทย ณ เมืองคุนหมิง ประเทศจีน  คือนานแล้วที่ไม่ได้ไป ได้เจอแฟนจีนก็ดีใจมาก เราเองก็ไม่รู้ว่าจะมีแฟนๆ มาเยอะมั้ย แต่ปรากฎว่ามาเยอะกว่าที่คิดไว้มาก จนทีมงานรับมือไม่ทัน ขอบคุณที่มากันครับ คือแฟนคลับจีนเขาแสดงออกมากกว่า คงเพราะเขามองเราเป็นดาราต่างประเทศ อาจจะไม่ได้เจอกันบ่อย พอเจอเลยดีใจ เขาก็น่ารักดีนะ แสดงออกเต็มที่ น่ารักเสมอ

 

ประสบการณ์ดีๆ ที่จำไม่ลืม ตอนถ่ายละครที่จีนเป็นอย่างไรบ้างคะ

เคยไปเล่นละครที่นั่น อยู่ 4-5 เดือน ถ้ามีโอกาสก็อยากไปอีก เหมือนกึ่งเที่ยวกึ่งทำงาน ได้เจออะไรแปลกใหม่ อย่างในกองถ่าย เวลาสั่งคัตทีมงานจะเอาผ้าห่มมาห่มให้ เพราะอากาศหนาวมาก แต่เมืองไทย ต้องมีพัดลมมาเป่า มันก็สนุกนะครับ เหมือนการเดินทางในชีวิตครั้งหนึ่งที่ทำให้เราได้ไปเจอะอะไรใหม่ๆ นึกย้อนไปก็ยังคิดถึงอยู่เสมอนะครับ เพราะเป็นประสบการณ์ที่ดีมาก

 

วันว่างทำอะไรคะ

ผมชอบเข้าฟิตเนส จะไม่ค่อยออกไปช้อปปิ้ง ดูหนังเท่าไร เวลาช้อปคือเข้าห้างตอน 2 ทุ่ม เวลาที่คนน้อยแล้ว เดินพุ่งไปซื้อของที่อยากได้แล้วกลับ ไม่เดินนาน แต่ฟิตเนสครึ่งวันอยู่ได้เลย ไปถึงกินข้าว กินกาแฟ เล่นเกมส์รอย่อย พอเพื่อนมา ก็คุยเล่นกัน เหมือนมาสโมสร ได้เจอเพื่อน ได้สุขภาพที่ดี มาแล้วแฮปปี้ ได้เจอผู้คน

 

ยังหาเวลาไปดำน้ำบ้างมั้ยคะ

มีเวลาก็จะไปครับ

 

มีหมุดหมายที่อยากไปดำน้ำที่สุดมั้ยคะ 

ที่สุดของนักดำน้ำคือ “กาลาปากอส” แต่เขาบอกว่าอย่าเพิ่งรีบไป เพราะถ้าไปกาลาปากอสแล้ว ไปที่อื่นมันจะไม่สวยแล้ว คือเราก็ดำน้ำในเซาท์อีสท์เอเชียไปก่อน ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย มัลดีฟส์ แล้วค่อยไปจบที่กาลาปากอส ก่อนจะไปที่นั่นเราต้องแพลนเวลา แพลนเงิน และแผนการเดินทาง เพราะเดินทางไปไกลถึงอเมริกาใต้

ความที่ชอบดำน้ำ รักทะเล เลยเป็นเหตุผลหนึ่งที่ช่วยรณรงค์ในเรื่อง “ฉลองไม่ฉลาม” 

ผมเป็นทูตฉลาม ช่วยรณรงค์เรื่อง “ฉลองไม่ฉลาม” ให้กับองค์กรไวล์ดเอด (WildAid) เลิกการกินซุปหูฉลาม เพื่ออนุรักษ์ฉลามในท้องทะเล เขาเป็นผู้ล่าสูงสุด ห่วงโซ่สูงสุด ถ้าเขาโดนล่า จะเสียสมดุลทางทะเล ผมอยากรณรงค์ให้คนตระหนักรู้ว่า การกินหูฉลามไม่ดีอย่างไร ไม่ได้มีประโยชน์ ความอร่อยที่ได้คือ ได้มาจากซอสและเครื่องปรุงรส ไม่ได้เกี่ยวกับหูฉลามเลย คุณค่าทางอาหารน้อยกว่าไข่ไก่อีก มันเป็นค่านิยมหรูหราที่ผิด ถ้าโต๊ะจีนนี้ไม่มีหูฉลาม คนจะคิดว่าเจ้าภาพไม่ลงทุนเลย เราพยายามล้างค่านิยมนี้ไป

ตอนนี้สถิติที่จีน การกินหูฉลามลดลง ซึ่งเป็นประเทศที่นิยมกินมาก่อน ซึ่งเขาก็รณรงค์และตระหนักรู้เช่นกัน แต่ไทยยังไม่ลดลงเลย จริงๆ ควรเลิกได้แล้ว

ก่อนจะได้หูฉลามมาทำเมนู เขาโดนตัดคีบ และโยนทิ้งลงทะเล เขาตายอย่างทรมานด้วยนะ  ฉลามอยู่นิ่งไม่ได้  นิ่งคือตาย เหมือนคนไม่มีแขนขา ทำอะไรไม่ได้ ตัดคีบแล้วโยนทิ้งทะเล เขาก็รอเวลาตายอย่างเดียว คือมีแต่ข้อเสีย

 

อีกมุมหนึ่งถ้าใครดูไอจี จะเห็นมุมน้าป้องที่น่ารักของหลานๆ ตลอด

หลานสาวสองคน เริ่มโตเริ่มมีความแสบตามวัน เลี้ยงหลานเหมือนซ้อมมีลูกนะ คือบ้านพ่อแม่ บ้านพี่สาว บ้านผม เดินถึงกันได้ เพราะฉะนั้นผมสนิทกับหลานมาก เดินไปหา เดินไปเล่น การที่อยู่ใกล้ชิด ผมได้เห็นถึงความรับผิดชอบของคนเป็นพ่อแม่นะ

เราเป็นน้า มาเล่นสนุกได้ พอเบื่อพอเหนื่อย เราเดินกลับบ้านได้ แต่เราได้เห็นพี่สาวกับสามีของเขาเลี้ยงลูก เป็นหน้าที่ที่ไม่ง่ายเลยนะ ไม่มีวันหยุดด้วย ทำให้เราเห็นว่า ถ้าจะมีลูก มีครอบครัว เราต้องทำหน้าที่นี้ให้ดี มีความรับผิดชอบ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นสนุก เบื่อแล้วแยกย้าย คนเป็นพ่อแม่จะเจอทั้งความสนุก ปวดหัว ความสุข มีมาทุกอารมณ์

 

ใครติดใครมากกว่า ระหว่างน้ากับหลาน

พอกันครับ วันไหนเลิกงานดึก กลับมาหลานหลับแล้ว ตื่นมาก็ไม่ทันเขาไปโรงเรียน พอไม่ได้เจอกันหลายวัน ถ้าแพลนได้ก็พยายามกลับบ้านเร็วหน่อยเพื่อให้ได้เจอหลานๆ หลานเป็นสิ่งที่ดึงให้อยู่บ้าน ผิดกับตอนวัยรุ่น อยู่บ้านแล้วร้อน ต้องออกไปเที่ยวไปเจอเพื่อน (หัวเราะ) คือตอนนี้การอยู่บ้านเป็นช่วงเวลาที่ดีครับ

 

น้าป้องสปอยล์หลานมั้ยคะ

ไม่นะ ผมตั้งมั่นว่าจะไม่ให้ลูกหลานต้วเอง เป็นเด็กเอาแต่ใจตัวเอง ไม่ได้ดั่งใจแล้วลงไปดิ้นร้องไห้ ดังนั้นผมจะไม่สปอยล์หลาน แม่ผมในฐานะอาม่าจะดุ และมีระเบียบวินัยสูงมาก เราอยากให้หลานๆ เป็นเด็กน่ารักของทุกคน เน้นสอนเรื่องมารยาท ต้องสวัสดี การไหว้ต้องมี เจอใครต้องสวัสดีค่ะ ยกมือไหว้ ต้องมีสัมมาคารวะ ผมก็ดุนะ อย่างหลานคนโต “น้องปาย” เรียน ม.1 แล้ว จะโดนดุเรื่องโทรศัพท์ บางทีเล่นนานเกินไปเราต้องเตือน ส่วนคนเล็ก “น้องปิ่น” จะจ้ำม่ำเจ้าเนื้อ แม่ผมจะเข้มงวดเรื่องการกิน ไม่ได้หวงนะ แต่ห่วงเรื่องสุขภาพ ถึงหลานจะจ้ำม่ำผมมองว่าน่ารัก เห็นหลานกินได้ก็ดีใจ ตามใจ แต่แม่ผมกลัวลดไม่ลง เจ้าปิ่นก็จะบอกว่า “ทำไมไม่ให้กินล่ะ” คืออาม่า น้า หลานจะทะเลาะกันเรื่องควบคุมอาหาร (ยิ้ม)

 

แล้วหวงหลานมั้ย 

เราเป็นห่วงหลานมากกว่าในเรื่องความปลอดภัยต่างๆ อย่างกลับบ้าน ถ้าถึงสถานีรถไฟฟ้าแล้ว อย่าเดินเข้าบ้านคนเดียว ให้คนที่บ้านออกไปรับ

 

แล้วไม่อยากมีครอบครัวบ้างเหรอคะ

อยากมีนะ อยากมีเสมอ แต่พอเห็นพี่สาวเลี้ยงลูก ก็มีความรู้สึกทั้งอยากมีและไม่อยากมี หลายคนบอกเลี้ยงหลานไม่เหมือนลูกนะ เทียบกันไม่ได้ ถ้าเป็นลูกจะอีกฟีล เวลาที่เล่นละครต้องมีลูก ก็ถามผู้กำกับตลอดว่า ต้องรักลูกแบบไหน ขนาดไหน บางทีอยากรู้สึกจริงเหมือนกันนะ

ซููเปอร์แมนบอกว่า “หน้าที่ที่สูงส่ง มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่” ถ้ามีเราจะทำได้ดีมั้ยก็ต้องคิดนะ เพราะเขาไม่ได้ขอเรามาเกิด ถ้าเราทำเขาเกิดมาแล้ว เราต้องพร้อมเต็มที่

ฉะนั้นก่อนมีลูก…
ก็ต้องมีเมียก่อน ใช่มั้ย (หัวเราะ)

 

งั้นคำถามต่อไปเลย อยากมีลูกทำไมยังครองตัวเป็นโสด

ถามยากนะ ตอบไม่ถูกเลย (หัวเราะ)

ผมว่าความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนชอบมีครอบครัว บางคนชอบโสด บางคนแต่งงานช้า บางคนแต่งงานเร็ว ผมเชื่อว่าความสุขของแต่ละไม่เหมือนกัน เราไม่จำเป็นต้องทำตามบรรทัดฐานของสังคม เอาที่เรามีความสุข ผมตั้งใจเลยนะ ถ้ามีครอบครัว ผมไม่มีเมียน้อยแน่ๆ เพราะมันวุ่นวายปวดหัว

ถ้ามีต้องดี ถ้ายังไม่มั่นใจ ก็ไม่ต้องเร่งรัดตัวเองว่าแก่แล้วนะ มีลูกไม่ทันใช้นะ เรื่องนี้คือไม่เกี่ยวกันเลย คือเราไม่ใช่คนเปิดตัวอย่างเร้าใจแล้วเลิก ทุกวันนี้ผมไม่โทษใครนะ ผมโทษตัวเอง เราอาจจะเป็นคนประเภทอยู่กับใครไม่ได้ รักตัวเองมากไปหรือเปล่า เห็นแก่ต้วหรือเปล่า เรื่องเยอะหรือเปล่า บางทีก็ต้องหันมามองตัวเอง ที่ผ่านมาผมเจอคนดีๆ เยอะนะ แต่อาจจะผิดที่ตัวผมนี่แหละครับ

 

เชื่อเรื่องพรหมลิขิตมั้ยคะ

ยุคนี้ไม่เชื่อนะ ผมเชื่อเรื่องจังหวะและเวลามากกว่า ความรักที่ผ่านมา ถ้าเจอกันตอนนี้อาจจะได้แต่งงานก็ได้ ที่ผ่านมาเราเจอคนดีนะ แต่ตอนนั้นเรายังเด็ก ผมว่าการมีใครสักคน จังหวะและเวลาสำคัญครับ

 

รับบทแนวเจ้าชู้ นอกใจเยอะ เวลารับงานต่อๆ ไป คิดเยอะมั้ยคะว่าคนจะติดภาพเดิมๆ

สำหรับผม เสน่ห์ของอาชีพของนักแสดง คือได้เป็นอะไรที่เราไม่เคยเป็น เล่นบทที่เราไม่เคยเล่น เช่น เป็นพระ โจร ตำรวจ หมอ ชีวิตจริงเราเป็นไม่ได้นะ แต่นักแสดงเราเป็นได้ แม้บทเจ้าชู้เมียเยอะ แต่บริบทต่างกันนะ ในเรื่อง “วันทอง” ขุนแผนมีเมียเยอะเพราะคนโบราณการมีเมียเยอะ แสดงถึงบารมีและอำนาจ ต่างจากในเพลิงบุญ ซึ่งบริบทต่างกัน ทุกครั้งที่รับบทใหม่ๆ ไม่ใช่กลัวคนติดภาพเดิม แต่เราดูบทบริใหม่ๆ ภาพลักษณ์ใหม่ที่ไม่เคยเล่น ผู้กำกับใหม่ นักแสดงใหม่ ทีมใหม่ มันเป็นการที่เราได้ซึมซับวิชาอะไรๆ ใหม่

 

อย่างตอนเล่น ซุป’ตาร์กับหญ้าอ่อน น้องเจนที่เป็นนางเอกเด็กมาก เราอยากลองเล่นกับเด็กรุ่นใหม่บ้าง เพื่อศึกษาว่าเด็กรุ่นใหม่เขามีแนวทางการแสดงเป็นอย่างไร เราอยากเห็นอยากเรียนรู้จากเด็กรุ่นใหม่ๆ บ้าง เด็กยุคนี้เก่งมากนะ โลกไปไกลแล้ว บางทีอะไรที่เรามีติดตัวอาจจะตกรุ่นไปแล้ว หรือการได้เล่นกับนุ่น-วรนุช เราก็ได้เรียนรู้กับนักแสดงยอดฝีมือ ทุกอย่างมีแง่มุมที่ดีหมด

 

มองตัวเองเป็นนักแสดงถึงตอนไหน 

ผมเคยอ่านบทสัมภาษณ์ของแบรด พิตต์ เขาบอกว่าในการทำงานก่อนหน้านี้เขาเคยแคร์เรตติ้งและรายได้ แต่พออายุมากขึ้น เลยต้องเลือกบทมากขึ้น โดยโฟกัสผู้คนที่ทำงานด้วย การปฏิสัมพันธ์ในการทำงาน ที่จะทำให้เขามีความสุขในการมาทำงมนทุกวัน เขาแคร์เรื่องเหล่านี้มากกว่าผลลัพท์เรื่องรายได้ หรือความดัง เขาเน้นงานที่อยากทำ บทที่อยากเล่น ทีมงานดี งานที่ทำแล้วมีความสุข เพราะเวลาในชีวิตเหลือน้อยลง ความสุขในการทำงานสำคัญ

 

ผมเองก็อยากทำงานที่มีความสุข เวลาไปกองแล้วสนุกเราก็อยากตื่นไปทำงานทุกวัน ละคร หนัง เราไม่รู้เลยว่าออกมาจะเรตติ้งดีมั้ย มันเป็นเรื่องของอนาคต การสร้างตึกมีการคำนวณตรง ตึกออกมาแข็งแรงอยู่แล้ว แต่หนังละครคืองานศิลปะ เราคาดการณ์ไม่ได้ บางทีบทดี แสดงดี แต่พอออนแอร์กลับไม่ดัง

ทุกวันนี้ในการเป็นนักแสดง เราทำให้เต็มที่ สม่ำเสมอ มีวินัย ผลออกมาเราจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง นอกนั้นคือได้เล่นบทที่อยากเล่นโดยดูบริบทเป็นสำคัญ

 

 

มีบทที่อยากเล่นมั้ยคะ 

ไม่เน้นบทที่เน้นความรักแล้ว ผมดูตัวคอนเทนต์นำเสนอมากกว่า ความแปลกใหม่ แกนเรื่องที่น่าสนใจ อย่าง ซีรีส์เกาหลี Taxi Driver หรือ แดจังกึม ที่ต่อยอดในเรื่องอาหาร และวัฒนธรรมให้กับประเทศ

 

อะไรที่ทำให้อยากตื่นไปทำงานทุกวัน 

ชอบความเป็นทีม ผมโตกับกองถ่ายนะ เวลามากองไม่เคยไม่สนุก ปิดกล้องเหมือนเรียนจบ ทีมงานร่วมทุกข์ร่วมสุข ผูกพันก้นมานาน กองถ่ายมีเสน่ห์นะ ทุกคนมุ่งมาเรื่องเดียวกัน ทุกคนมีหน้าที่ สนุกสนานเฮฮา เหมือนกลุ่มเพื่อน เวลาปิดกล้องคืออาลัยอาวรณ์ เศร้ากันมาก อย่างวันนี้กองแฟชั่นเล็กๆ อยู่กันครึ่งวัน เราเริ่มสนุกแล้ว ช่างภาพถ่ายสวย ช่างหน้าแต่งหน้าออกมาหล่อ ช่างผมทำผมดี

ชีวิตกองถ่ายอยู่กันหลายเดือน เป็นความสุขความผูกพันของการเป็นนักแสดงครับ

Model: ป้อง-ณวัฒน์ กุลรัตนรักษ์
Photo: เนาวพจน์ โพธิเกษม 

Text: AuAi 

Coordinator:  สิตางค์ สุขดำรงค์, ญาณภานันทน์ เศรษฐกูลวิชัย

 

เรื่องอื่นๆ ที่น่าสนใจ

ปอนด์-ภูวิน สองดาวรุ่งคู่ซี้ ที่จับมือกันปังบนเส้นทางสายบันเทิง