ไอซ์ซึ ณัฐรัตน์ ผู้ชายทาสเเมว ชีวิตนี้ขาดเเมวไม่ได้!

ไอซ์ซึ ณัฐรัตน์ กับประสบการณ์วัยเด็กที่ทำให้เปลี่ยนจากเลี้ยงน้องหมามาเป็นรักน้องแมวแทน จนตอนนี้กลายมาเป็นเจ้าของเหมียวน่ารัก 3 ตัว ที่เขาสารภาพว่าขาดพวกเธอไม่ได้แล้ว

“สมัยเด็กๆ ตอนอยู่ต่างจังหวัดผมมีประสบการณ์เลี้ยงหมามาก่อน เป็นหมาบ้านๆ ชื่อว่า ‘นิจัง’ ซึ่งสนิทกับผมมาก แต่ความที่มันค่อนข้างดุและเราเลี้ยงแบบปล่อย เวลามีคนขับมอเตอร์ไซค์ผ่านหน้าบ้านมันก็มักจะวิ่งไล่กัดเขาตลอด จนวันหนึ่งเจ้านิจังก็ไล่มอเตอร์ไซค์เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้พี่สาวผมเรียกมันกลับมาไม่ให้ไปไล่เขา มันก็วิ่งมากระโดดงับแขนพี่สาวผมแทน แล้วก็โดนตี โทษฐานทำร้ายเจ้าของ จากนั้นมาผมจึงคิดว่าถ้าจะเลี้ยงหมาเราคงคุมมันไม่อยู่แน่ แล้วมันก็จะเป็นแบบนิจัง เลยเปลี่ยนมาเลี้ยงแมวแทน

“จริงๆ ผมมีแมวทั้งหมด 4 ตัว แต่ตัวแรกที่ชื่อ ‘จิ๊กซอว์’ ตายไปแล้ว ถูกรถชน เรื่องของเรื่องคือ มีคนงานเข้ามาที่บ้านแล้วเปิดประตูทิ้งไว้ มันก็เลยวิ่งออกจากบ้านแล้วตามกลับมาไม่ได้ จนผ่านไปประมาณ 3 ชั่วโมงก็เดินเลือดอาบมานอนตายอยู่หน้าบ้าน พอผมมาถึงก็ไม่เห็นมันเพราะคนที่บ้านเอาไปฝังเรียบร้อยแล้ว ที่เสียใจมากคือผมเลี้ยงมันมา มันเป็นเพื่อนซี้กับผมเลย แต่มาจากไปโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เศร้านะครับ แต่ก็เป็นประสบการณ์ให้เราเอามาปรับกับการเลี้ยงแมวตัวอื่นๆ ได้

“สามตัวที่เลี้ยงอยู่ทุกวันนี้นิสัยต่างกันชัดเจน ตัวโตสุดชื่อ ‘จิ๊กกิ’ ผมเลี้ยงแบบใจดีมากเกินไปจนมันดื้อ ด้วยความที่ตอนเลี้ยงจิ๊กซอว์เราค่อนข้างดุ ตีบ่อยๆ เวลาไม่ยอมกินข้าวก็บังคับให้กิน พอหนีออกไปข้างนอกกลับมาก็ตีให้รู้ว่าออกไปไม่ได้นะ อันตราย คืออยากให้มันมีระเบียบวินัย จนกระทั่งสูญเสียมันไปภาพจำเกี่ยวกับจิ๊กซอว์จึงเป็นภาพที่เราทำร้ายมัน เลยรู้สึกผิดและเข็ดมาก พอมาเจอจิ๊กกิจิตใต้สำนึกของเราก็บอกว่าจะใจร้ายและดุมันแบบเดียวกับจิ๊กซอว์ไม่ได้นะ เลยเปลี่ยนวิธีการเลี้ยงเป็นใจดีมาก ตามใจ ไม่มีการตี จนมันเป็นแมวนิสัยไม่ดี ถึงขนาดที่พาไปหาหมอแล้วหมอด่าว่า คุณเลี้ยงยังไง ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ คือดุ ขู่ ไม่เอาคนอื่น แม้แต่ผมเองบางครั้งมันก็ไม่เล่นด้วย ทำอารมณ์เสียใส่ เหมือนเป็นเจ้าของเรา ข้าวก็ไม่ค่อยกิน เวลาให้อาหารแห้งจะไม่กินเลย ต้องให้อาหารเปียกถึงจะกินเพราะอร่อยกว่า บางทีให้อาหารเปียกก็ยังไม่กิน รอจะกินขนมที่อร่อยยิ่งกว่า เราก็ต้องยอม เพราะกลัวว่ามันจะไม่ได้กินอะไรเลย คือเลี้ยงผิดจนกลายเป็นทาสมันไปเลย

“อยู่กับจิ๊กกิมาพักหนึ่งเราก็คิดว่ามันต้องเหงาแน่ๆ เลยหาเพื่อนมาให้ ชื่อว่า ‘เอพริล’ ตัวนี้ผมเปลี่ยนมาเลี้ยงแบบเข้มงวดขึ้น มันจึงเรียบร้อย เป็นแมวที่ดี ขี้อ้อน เข้ากับคนง่าย เวลาใครมาบ้านแล้วเล่นกับมันมันก็เล่นด้วย ไปเจ๊าะแจ๊ะเขา จนเรารู้สึกว่า เฮ้ย! เข้ากับคนง่ายไปไหม บางทีก็แอบน้อยใจนะที่มันไม่ให้ความพิเศษกับเราเลย

“ตัวสุดท้ายชื่อ ‘เวียนนา’ ตัวนี้บังเอิญไปเจอตอนซื้อของที่ร้านขายอาหารสัตว์ เขาบอกว่ามันเป็นพันธุ์ที่เหมือนกับเด็กออทิสติก ไม่สมประกอบ ทุกคอกที่คลอดออกมาส่วนใหญ่จะอยู่ได้ไม่เกินหนึ่งปีก็ตายหมด เราเห็นแล้วสงสาร คิดว่าน่าจะดูแลมันได้ เลยลองรับมาเลี้ยงดูตัวหนึ่ง จนตอนนี้มันอยู่กับผมมา 3 ปีกว่าแล้ว น่ารักมาก เป็นน้องเล็กที่ไม่ขี้อ้อน แต่จะให้ทำอะไรก็ได้ จับให้ไปนั่งตรงไหนก็จะอยู่ตรงนั้นนิ่งๆ เหมือนตุ๊กตา ผมจึงค่อนข้างติดมันที่สุด

“ความที่อยู่ด้วยกันสามตัวก็จะมีตีกันบ้าง ส่วนใหญ่จิ๊กกิจะตีกับเอพริล ส่วนเอพริลทำอะไรจิ๊กกิไม่ได้เพราะตัวเล็กกว่าก็จะมาลงที่เวียนนา จนมีอยู่ช่วงหนึ่งผมไม่ชอบเอพริลเลย เพราะเรารักเจ้าตัวเล็กมาก แล้วมันมาทำเขา แต่พอเข้าใจว่า อ้อ…มันโดนตัวโตทำมาก่อนก็เลยมาลงที่ตัวเล็ก ตอนนี้เลยเริ่มไม่ชอบตัวโตละ นิสัยไม่ดีจริงๆ เวลามันตีกันผมจะห้ามด้วยการดุว่า ตีกันทำไม อย่าตีกัน (เสียงดัง) มันก็ฟังนะ แยกออกจากกันเลย แต่ที่เราจะไม่ทำเด็ดขาดคือ ตีตัวใดตัวหนึ่ง เพราะถ้าตีตัวหนึ่งอีกตัวที่ไม่โดนตีก็จะคิดว่าตัวเองทำถูก เป็นจิตวิทยาในการเลี้ยงสัตว์ที่เราต้องเข้าใจครับ

“จริงๆ ผมไม่ได้ชอบแมวทุกตัวนะ จะชอบเฉพาะตัวที่เราเลี้ยง ตัวที่อยู่ด้วยกัน เหมือนเป็นความผูกพันมากกว่า เพราะเราเลี้ยงมันมากับมือ และมองว่ามันเป็นเพื่อนที่จะไม่หักหลังเราแน่นอน เอาจริงๆ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเสน่ห์ของแมวคืออะไร แต่ที่รู้คือตอนนี้ขาดมันไม่ได้แล้วครับ”