สิงโต ปราชญา แฟนคลับแมวตังยง

ถึงจะไม่ได้เลี้ยงเองแต่หนุ่ม สิงโต ปราชญา คนนี้ก็ชอบแมวสุดๆ เพราะเคยมีเพื่อนรักข้างบ้านเป็นแมวจร แถมตอนนี้ยังติดตามบรรดาเหมียวๆ ทางโซเชียลเน็ตเวิร์ก จนถึงขนาดที่นั่งดูไลฟ์สดแมวได้นานๆ แบบนี้คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ‘สิงโตรักเหมียวมาก’ จริงๆ

“ผมชอบแมวแต่ไม่ได้เลี้ยงนะครับ เพราะที่บ้านไม่ให้เลี้ยง ทุกวันนี้เลยใช้วิธีฟอลโลว์แมวตัวที่ชอบทางเฟซบุ๊กและอินสตาแกรม อย่างเจ้า hosico_cat ชอบขนพองๆ ที่หน้าและความขี้อ้อนของมันมาก เคยคิดว่าถ้าจะเลี้ยงแมวสักตัวอยากจะได้สก็อตติชโฟลหูพับ หรือไม่ก็แบบเจ้า Hosico นี่แหละ แล้วก็ต้องเลี้ยงให้อ้วนเหมือนบ้าน Kingdom of Tiger ด้วยนะ ผมชอบแบบนั้น เคยนั่งดูไลฟ์ของบ้านนี้แบบจริงจังแล้วก็คิดในใจว่า นี่เราไม่มีอะไรทำถึงขนาดที่ต้องมานั่งดูไลฟ์สดแมวแล้วเหรอ

“ถึงที่บ้านผมจะไม่ได้เลี้ยงแมว แต่ด้วยความที่พ่อเป็นคนใจดี พอเห็นแมวชอบมาอยู่ตามต้นไม้ข้างบ้านก็เอาอาหารไปให้ จนมีแมวจรแวะเวียนมาอยู่ประจำ คือไม่ได้เลี้ยงก็เหมือนเลี้ยงไปแล้ว เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านผมก็ชอบไปเล่นกับพวกมันแล้วตั้งชื่อให้ด้วย แต่สารภาพว่ารสนิยมในการตั้งชื่อของผมค่อนข้างเห่ยนิดนึง ตัวไหนสีดำก็ตั้งชื่อว่าอดัม สีขาวก็เรียกขาว ถ้าลายเสือก็เรียกไอ้เสือ หรืออย่างตัวที่โดนรถทับขาแล้วพ่อพาไปรักษาจนหาย แต่เหลือแค่ 3 ขา ผมก็ตั้งชื่อมันว่าไอ้สามโชค ตามลักษณะเลย

“ตัวที่ผมชอบมากคือไอ้เสือ เป็นแมวพันธุ์ไทยธรรมดาๆ ตอนที่เจอมันยังเล็กมาก แม่มันไม่ยอมเลี้ยง เราก็กลัวว่ามันจะตาย กลัวโดนรถทับ เลยเอาอาหารไปให้ ช่วงแรกๆ มันไม่กล้าออกมากิน เราก็ค่อยๆ วางไว้ทุกวันๆ กระทั่งมันยอมกิน ยอมให้จับ และยอมเล่นด้วย จนกลายเป็นความผูกพัน แล้ววันหนึ่งอยู่ๆ ไอ้เสือก็หายไป เรียกเท่าไรก็ไม่มา ผมจึงออกไปตามหา จนไปเจอมันนอนหายใจรวยริน ขาบวม ไม่รู้ว่าโดนอะไรกัด จะพาไปหาหมอก็ไม่ทันแล้ว ตอนนั้นผมเสียใจมากถึงขั้นร้องไห้ เพราะกว่าเราจะรักกันได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ จนสุดท้ายก็รู้สึกว่าดีแล้วที่เราไม่ได้เลี้ยงแมวจริงจังเป็นของตัวเอง เพราะแค่แมวจรที่ผ่านมาพบกันจากไปเรายังเสียใจขนาดนี้เลย

“อีกตัวหนึ่งที่ผูกพันมากๆ ก็ชื่อไอ้เสือเหมือนกัน เพราะว่าลายเดียวกัน แต่ตัวนี้โตขึ้นมาหน่อย ช่วงนั้นเราได้เจอกันบ่อยๆ จนรู้สึกว่านิสัยมันต่างจากแมวตัวอื่นตรงที่จะอ้อนแค่เรา ยอมให้เราจับคนเดียว ขนาดพ่อที่คอยให้ข้าวให้น้ำมันยังไม่ค่อยอ้อน เราก็เลยเอ็นดูและคอยดูแลมันเรื่อยมา จนกระทั่งผมต้องไปเรียนกวดวิชาเพื่อเตรียมสอบเข้าโรงเรียนเตรียมทหารที่ต่างจังหวัด เราจึงต้องห่างกัน ผมก็ใช้วิธีคอยโทรถามแม่ตลอดว่าไอ้เสือเป็นยังไงบ้าง ทุกครั้งแม่ก็จะบอกว่ามันสบายดี ไม่ต้องห่วง แต่พอผมกลับมาบ้านถึงได้รู้ว่ามันไม่อยู่แล้ว หายไปอย่างไร้ร่องรอยตั้งแต่วันที่มันไปข่วนเบาะมอเตอร์ไซค์คนอื่นเขา ไม่มีใครรู้ว่ามันถูกทำร้ายหรือเปล่า ตายไปหรือยัง รู้แต่เพียงว่าหลังจากนั้นไอ้เสือก็หายสาบสูญไปเลย เราได้แต่คิดในแง่ดีว่ามันอาจจะหนีไปอยู่ที่อื่น เพื่อไม่ให้ตัวเองเศร้า แต่ลึกๆ ก็เสียดาย เพราะเป็นแมวอีกตัวหนึ่งที่ผมค่อนข้างสนิท

“ผมมองว่าผู้ชายส่วนใหญ่ก็น่าจะชอบแมวเหมือนกันนะ เพียงแต่ว่าไม่แสดงออก อย่างผมเองเวลาเห็นแมวท่าทางภายนอกก็อาจจะดูเฉยๆ นิ่งๆ แต่ในหัวคือร้องแมวๆๆๆ ไปแล้ว มีความหมั่นเขี้ยวมาก แต่ถ้าถามว่าชอบขนาดนี้ไม่อยากเลี้ยงเองเหรอ ตอนนี้ยังไม่อยากครับ เพราะคงไม่มีเวลาให้มัน พอไม่มีเวลาก็จะทำให้เขาขาดความรักความอบอุ่น แล้วจะกลายเป็นแมวที่ไม่น่ารัก คือแมวทุกตัวมีโลกส่วนตัวสูงอยู่แล้ว ยิ่งเราทิ้งเขาก็จะยิ่งทำให้เขาไม่สนิทกับคน ไม่มีความอ่อนโยน อย่างตัวผมเองบางมุมก็มีนิสัยเหมือนแมวนะครับ ค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูง เวลาอยากเป็นส่วนตัวก็จะหลบออกจากสังคมไปเลย ไม่ยุ่งกับใคร แต่ถ้าอยากจะใช้เวลาร่วมกับใคร อยากจะเข้าสังคม ก็จะเล่นกับคนโน้นคนนี้ได้ คิดว่าเราค่อนข้างเข้าใจแมวนะ”่