มะลิลา : Malila The Farewell Flower (รีวิว)

กระแสหนังเรื่อง มะลิลา ดีงามตั้งแต่ยังไม่เข้าฉาย เพราะหนังได้ไปฉายในงานเทศกาลภาพยนตร์ระดับอินเตอร์หลายแห่ง พร้อมได้รางวัลกลับมาหลายรางวัล เมื่อได้รับจดหมายเชิญไปดูรอบสื่อ จึงเป็นเรื่องที่เรา “พลาดไม่ได้”

เมื่อดูจบ… ความรู้สึกแรกคือไม่แปลกใจที่มะลิลาเป็นหนังสายรางวัล เพราะนั่นคือคุณค่าที่คุณคู่ควร… หนังสวย แสงสวย ลำดับภาพดี นักแสดงมีฝีมือ แต่ก็ไม่ได้อาร์ตจนดูไม่รู้เรื่อง

หนังมีความเรื่อยแต่ไม่ถึงกับเบื่อ เพราะผู้กำกับ (นุชี่ – อนุชา บุญยวรรธนะ) ร้อยรัดประเด็นที่น่าสนใจเกี่ยวกับพุทธปรัชญา ความรักชาย – ชาย และศิลปะไทยเข้าไว้ด้วยกันตลอดเรื่อง

มะลิลา หนังเล่าถึงเรื่องราวของเชน (เวียร์ – ศุกลวัฒน์ คณารศ) เจ้าของสวนมะลิผู้มีอดีตอันเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกสาวและแยกทางกับภรรยา กับพิช (โอ – อนุชิต สพันธุ์พงษ์) ศิลปินนักทำบายศรีอดีตคนรักเก่าที่ป่วยหนัก …ขอบอกแค่นี้เพื่อไม่ให้เป็นการสปอยล์จนเกินงาม

อีกความโดดเด่นที่เราชอบคือการแสดง สำหรับการแสดงของ โอ – อนุชิต คงไม่ต้องพูดอะไรมาก เพราะรู้ฝีมือกันดีอยู่แล้ว แต่ เวียร์ – ศุกลวัฒน์นั้น ต้องบอกว่าหนังเรื่องนี้คือโอกาสในการพัฒนาฝืมือแบบก้าวกระโดด แน่นอนว่าเขาทำได้ดี นักแสดงหลักทั้งคู่แสดงได้เป็นธรรมชาติ และแม้จะเป็นตัวละครหลักเพียง 2 ตัวก็เอาอยู่ตลอดเรื่อง โดยเฉพาะช่วงท้ายๆ ที่เวียร์ต้องฉายเดี่ยวก็ยังเอาอยู่

ฉากเลิฟซีนคงเป็นอะไรที่ไม่พูดถึงไม่ได้ เพราะเป็นกระแสพอสมควร เราชอบที่เวียร์และโอแสดงได้เรียลมาก เมื่อบวกกับความงามของภาพและแสง ทำให้ฉากเลิฟซีนเออกมาสวยและป็นอะไรที่มากกว่าแค่ฉากเซอร์วิสแฟน

เมื่อดูจบจะได้อะไรกลับบ้านแน่นอน เพราะอย่างที่บอกว่าหนังแทรกพุทธปรัชญาเอาไว้ตั้งแต่ต้นเรื่องไปจนจบ แต่ไม่ต้องห่วง นี่ไม่ใช่หนังสอนธรรมะที่จะทำให้คุณเบื่อ เพราะหนังร้อยประเด็นนี้ไปกับประเด็นความรักและชีวิตจริงได้อย่างกลมกลืน

…เป็นหนังไทยที่อยากแนะนำให้ไปดู ออกจากโรงจะไม่เสียดายเงิน ด้วยความตั้งใจในการทำงานที่ปรากฏออกมาในแต่ละรายละเอียด ทั้งภาพ ฉาก การแสดง การเล่าเรื่อง ต้องบอกว่าประณีตไม่แพ้บายศรีสวยๆ ในเรื่อง