Front Cover รู้ไว้นะว่ารักนาย : จะเลือกทิ้งตัวตนหรือทิ้งความฝัน

Front Cover รู้ไว้นะว่ารักนาย –  เล่าถึงความสัมพันธ์ระหว่าง ไรอัน (เจค ชอย) สไตล์ลิสต์หนุ่ม American Born Chinese ในนิวยอร์ค ผู้กำลังเจอทางตันด้านอาชีพการงาน และเพิ่งได้รับมอบหมายจากเจ้านายจอมโหดให้ไปทำงานสไตล์ลิ่งให้ หนิง (เจมส์ เชง) นักแสดงดาวรุ่งชาวจีนซึ่งเดินทางมาถ่ายแบบในแมนฮัตตันเป็นครั้งแรก นอกจากการมีเชื้อสายจีนเหมือนกันแล้ว ทั้งคู่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง หนิงเอาแต่ใจตามประสาซูเปอร์สตาร์ ส่วนไรอันก็รังเกียจความเป็นจีนอย่างเห็นได้ชัด  ไรอันเป็นเกย์อย่างเปิดเผยแต่กลับอับอายความเป็นจีนของตัวเอง  เขาออกเสียงภาษาอังกฤษอย่างชัดถ้อยชัดคำทุกครั้ง ในขณะที่หนิงพูดอังกฤษด้วยสำเนียงดั้งเดิมของตน ออกเสียง R เป็น L อย่างตั้งใจ หนิงภาคภูมิใจในความเป็นเลือดมังกรอย่างออกนอกหน้า (แม้กระทั่งล้อเลียนไรอันว่าเป็น ABC – American Borrow Chinese ราวกับการยืมแพนด้าไปจากเมืองจีนด้วยซ้ำ) แต่ถึงจะดูโอ่อ่าเปิดเผย ที่จริงแล้วหนิงซุกซ่อนตัวตนแท้ๆเอาไว้ นั่นคือการเป็นเกย์

ในช่วงต้น หนิงยืนยันว่าพวกเขาไม่มีทางเข้ากันได้แน่ๆ แต่สุดท้ายทั้งไรอันและหนิงก็ค่อยๆทำความรู้จักรวมทั้งพัฒนาความสัมพันธ์ไปเรื่อยๆ จากเพื่อนจนเกินความเป็นเพื่อนในที่สุด ส่วนจะไปไกลขนาดไหน จะมาบรรจบกันได้ไหม ต้องไปหาคำตอบกันเองในโรง (ฉายเฉพาะที่ House RCA, Lido และ Esplanade เท่านั้นนะ)

ถ้าไม่ได้มองในแง่หนังรัก – ชายรักชาย – อันที่จริง Front Coverนั้นพูดถึงประเด็นละเอียดอ่อนและรุนแรงหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเชื้อชาติ การเหยียดเพศ การเหยียดผิว ความเหลื่อมล้ำทางชนชั้น การดิ้นรนของชนกลุ่มน้อยในเมืองใหญ่ การชิงพื้นที่ทางเศรษฐกิจของจีนที่พยายามจะกลายเป็นมหาอำนาจจนชาติอื่นขยาด หรือแม้กระทั่งเหตุการณ์นองเลือดที่จตุรัสเทียนอันเหมิน ซึ่งคนนอกอย่างไรอัน และคนในอย่างหนิงนั้นมองเหตุการณ์นี้เหมือนเห็นเหรียญจากคนละด้าน ถึงอย่างนั้นด้วยการถ่ายภาพโทนซอล์ฟ มุมกล้อง สายตาสะบัดสะบิ้งของตัวละคร และประโยคสนทนาแสบๆ ก็ทำให้ Front Cover แตะประเด็นหนักๆ ได้อย่างลื่นไหล เบาสมอง และโลกสวยกว่าความเป็นจริง

ฉากที่ดีงามฉากหนึ่งของ Front Coverคือการพบกันครั้งแรกของทั้งสองคน ซึ่งเกิดคลื่นการปะทะทางวัฒนธรรมอย่างรุนแรงระดับแปดริคเตอร์ นึกภาพเกย์นิวยอร์คสุดเนี้ยบที่ไปโผล่ในกลุ่มนักท่องเที่ยวจีนซึ่งใช้มือเปิบอาหาร …นั่นล่ะค่ะ ที่จริงก็มีฉากดีๆ หลายฉากกับประโยคแซ่บๆ ซึ่งจิกกัดการเหยียดชนชาติ แดกดันความต่างทางวัฒนธรรมอยู่เยอะทีเดียว ต้องชมคนเขียนบท (ซึ่งก็คือผู้กำกับ) ที่เอาความขมมาใส่ความขำ ดูแล้วรับรองหัวเราะขื่นๆ แต่หัวเราะได้เรื่อยๆ

นิวยอร์คที่เราเห็นใน Front Cover นั้นไม่ดุดันดุเดือด แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นสมจริง ไม่มีคนดำมายืนจี้ตามมุมตึก หรือแม็กซิกันส่งยายิงกันโครมคราม  แต่หนังมองนิวยอร์คเป็นเมืองใหญ่วิวสวยที่เปิดให้ความหลากหลายทางเชื้อชาติ วัฒนธรรม และรสนิยม Front Coverมีทั้งคู่สามีภรรยาแก่เฒ่าซบไหล่กันหลับในเรือข้ามฟาก คู่เกย์ที่เดินจูงมือกันตามถนน สาวอังกฤษซิงเกิลมัม เลี้ยงลูกสาวฮาล์ฟบริติช-ฮาล์ฟเคนย่า หรือแม้กระทั่งพีอาร์ประจำตัวหนิงที่หน้าฝรั่งจ๋าแต่พูดแมนดารินคล่องปรื๋อ ติดอย่างเดียวว่าเกย์สไตลิสต์นิวยอร์คอย่างไรอันแต่งตัวไม่จัดจนน่าขัดใจ (แต่นางเล่นดีนะ)

ใครๆ ก็ไปหาอนาคตที่นิวยอร์ค หนิงให้สัมภาษณ์นักข่าวในตอนท้ายเรื่องว่า สิ่งที่นิวยอร์คเหมือนกันกับปักกิ่ง คือมันเต็มไปด้วยโอกาส

เขาน่าจะหมายถึงโอกาสในการทำมาหาเลี้ยงชีวิต และโอกาสในการเลือกใช้ชีวิต

ที่ซึ่งประเด็นหลัง นิวยอร์คอาจจะมีให้ได้มากกว่าปักกิ่ง

ภาพ impawards.com, danlan.org

หมายเหตุ : ถ้าไม่อยากพลาด คลิปเด็ดๆ ผู้ชายหล่อๆ หรือข่าวแซ่บๆ ที่สุดฯ อัพขึ้น เฟซบุ๊ก : สุดสัปดาห์แฟนคลับ  ฝากกด “See First” (เมนูนี้จะอยู่ตรงปุ่ม Liked จ้า) ไว้หน่อยนะจ๊ะ เราจะได้เห็นกันทุกวันไง …เค้าคิดถึงตัวเองน้า ^^
 ***หรือจะเข้ามาดูที่ SUDSAPDA.COM โดยตรงเลยก็ได้จ้า รับประกันความแซ่บเว่อร์