account_circle
ไม่เคยเจอต้องได้เจอ ไม่เคยทำต้องได้ทำ
ใบเฟิร์น: แทบทุกอย่างในเรื่องค่ะ (หัวเราะ) การอ่อยเบอร์แรง เดินผ่านแกล้งเอามือแตะชนมือผู้ชาย ชม้ายสายตา กระชากเสื้อหลุดทั้งของเราและของผู้ชาย หลอกเอาเงินให้เขาซื้อนั่นนี่ให้ เวลาทำงานคิดเงินรับแขกท่าก็ต้องได้ การต่อรองกับแม่เล้าก็ต้องทำเป็น อีกอย่างคือการมองคนแบบเหยียดคน แบบไม่มีใครดีเท่าเรา อีกอย่างที่ในชีวิตนี้คงไม่เคยได้เห็น แต่ได้มาเห็นเพราะเล่นละครเรื่องนี้คือ ไปถ่ายทำที่ทำงานของสาวไซด์ไลน์จริงๆ ซึ่งเป็นเลาจน์ ดูวีไอพีมาก สวยมาก แต่เราจะใช้สถานที่ช่วงที่ยังไม่เปิด ถ่ายกันถึงแค่ 6 โมงเย็นเท่านั้น เพราะหลังจากเวลานี้พนักงานจะเริ่มมา ก็ต้องเลิกกอง เพราะเป็นสถานที่ไพรเวท
ทอย: ของผมคือเกิดมาไม่เคยโง่ขนาดนี้มาก่อนเลยครับ (ยิ้ม) ได้มาโง่เรื่องนี้ โดนหลอกใช้ตลอด ชีวิตจริงผมจะไม่เชื่อใครได้ขนาดนี้แน่นอน
หลิน: การเข้าไปเห็นวิถีชีวิตของชุมชนแออัด ด้วยความที่เรื่องนี้บ้านชาลาอยู่ในชุมชนแออัด ก็เลยได้เข้าไปสถานที่จริงเลย เป็นบ้านสังกะสีชั้นเดียว ร้อนมากค่ะ ยิ่งหนูเป็นคนเหงื่อเยอะต้องซับหน้าแทบทั้งวัน ถ่ายทำกันหน้าฝน มันก็จะอับๆ อบๆ อึนๆ ทีมงานทุกคนต้องอยู่กันในนั้น วันไหนมีถ่ายซีนบ้านชาลา จะไม่มีใครอยากไปเลย ยิ่งวันไหนมีซีนดราม่ากับแม่ที่บ้าน ความยากจะเพิ่มขึ้นไปอีกหลายเท่า
มาร์ช: ผมต้องด่าผู้หญิง รุนแรงกับผู้หญิง โกรธจนคุมตัวเองไม่ได้
ใบเฟิร์น: ในเรื่องเราจะไปตบแม่เขาไง ก็สมควรแหละ
มาร์ช: มันเป็นซีนที่แรงสุดระหว่างโชนกับก้านแก้ว เรารวบตัวแล้วจับโยน จากนั้นด่าต่อ เล่นซีนนี้ปวดหัวมาก เพราะเราใส่เต็ม แล้วต้องถ่ายหลายมุมกล้อง ก็ต้องโกรธแบบนี้ด่าแบบนี้เหวี่ยงแบบนี้อยู่หลายรอบ
ใบเฟิร์น: มาร์ชใส่เต็มมาก บีบหน้า จิกผมเราจนหน้าหงาย จับเหวี่ยง แล้วก็ด่ามึง! อีตอแ-ล ตอนเหวี่ยงเนี่ยตัวเราลอยเหินฟ้าลงมากองที่พื้นดังแอ้กเลยจ้า.. . ด้วยความที่เราใส่ส้นสูงทรงตัวลำบากเลยล้มศอกกระแทกพื้น เจ็บแต่ก็เล่นต่อ เขาด่าเรา เราก็กรี๊ดใส่ด่าต่อ เหมือนหมาบ้าทั้งคู่ พอสั่งคัตแขนปูดขึ้นมาเลย เป็นรอยฟกช้ำไปอีก
มาร์ช: ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษน้า…
เบื้องหน้าแรง เบื้องหลังฮา
ใบเฟิร์น: อันนี้ต้องยกให้น้องทอยของทุกคน แสบและกวนประสาทสุดๆค่ะ มันเป็นตัวกดพวกหนูเลย
มาร์ช: ไม่มีไรมากครับ ทอยเป็นคนนิสัยไม่ดีคนหนึ่ง
ทอย: วันแรกที่ไปเวิร์คช็อปผมยังไม่ค่อยคุยกับใครเพราะยังไม่สนิทไงครับ ทุกคนเลยคิดว่าผมเป็นเด็กเรียบร้อย มาชวนคุยน้องทอยอย่างนั้น น้องทอยอย่างนี้ พอเปิดกล้องได้สามสี่วันเริ่มคุ้น ผมก็เริ่มเป็นเด็กขี้แกล้งตามปกติ ทุกคนหาว่าผมเฟค จริงๆ ผมก็เป็นของผมอย่างนี้อยู่แล้วนะ (ยิ้ม)
ใบเฟิร์น: จาก “น้องทอยๆๆ” พอทุกคนโดนทอยแกล้ง กลายเป็น “ไอ้ทอย…มึง!!!” (หัวเราะ)
ทอย: ผมว่าหน้าพี่มาร์ชลอยนะ (ขณะนั้นหลินกำลังซับหน้า เติมแป้งให้มาร์ช มาร์ชก็ทำหน้าไม่ค่อยมั่นใจในฝีมือ)
ใบเฟิร์น: นี่ไงๆ ก็มันเป็นเด็กอย่างนี้ไง ได้จังหวะมันจะชอบแกล้ง ทอยชอบล้อหนูเวลาพูดไม่ชัด หนูพูดคำว่า มหา’ลัยไม่ได้
ทุกคน: ไหนพูดซิ
ใบเฟิร์น: ม้า-หา-ลัย (หัวเราะ) มันจะเหน่อๆ ม้า-หา-ลัยๆๆ ช่างมันเหอะ
หลิน: ทุกคนสนิทกันจริงๆ ค่ะ มาร์ชเป็นคนน่าแกล้ง เพราะเขาเป็นอารมณ์ดี ขี้เล่น ส่วนทอยเห็นน่ารักๆ แบบนั้น โคตรกวนเลย หลินเคยบอกว่า “ทอยเนิร์ดว่ะ” ทอยตอบกลับ “ทำไมพี่หลินต้องเหยียดเด็กเนิร์ด” เกินเลยไปเบอร์นั้น
มาร์ช: ผมกับใบเฟิร์นสนิทกันตั้งแต่เรื่อง Slam Dance แล้ว ทุกคนวาดภาพว่าใบเฟิร์นน่ารัก แต่ความจริงนางบอยๆ กวนๆ ขี้แกล้งคน ชอบขโมยของ ล่าสุดจิ๊กวิตามินผมไปกิน เอาไปทั้งหลอดเลย ผมเพิ่งซื้อมาใหม่ด้วย แพงด้วย (ใบเฟิร์น: สองร้อยกว่าบาทเอง) ผมก็ต้องกินนะ เอาไปหมดแล้วเหลือกระป๋องเปล่าทิ้งไว้ให้ เอาเปลือกมะเฟืองมายัดไว้อีก (ใบเฟิร์น: เดี๋ยว!ไอ้ทอยเลยตัวดีเอาขยะมายัดไว้) น้องทอยที่แสนน่ารัก มันเป็นภาพลวงตาที่ทุกคนเข้าใจผิด (สุดฯ: อย่าว่าน้องทอย) นี่ไงๆๆ พี่ต้องเจอเอง พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ ในละครเราเห็นก้านแก้วตีสองหน้าใช่มั้ย ไอ้ทอยคือก้านแก้วเวอร์ชั่นผู้ชาย มันเป็นคนอย่างนั้นเลย (หัวเราะ) แต่ความจริงมันก็น่ารักแหละ แค่กวนตีนเท่านั้นเองครับ มีอะไรจะนึกถึงผมเสมอ คอยชวนไปนั่นไปนี่ ชวนตีแบด 6 โมงเย็น โทรบอก 5 โมงเย็น วันหลังช่วยบอกล่วงหน้าก่อนสักวันสองวัน แล้วมันตั้งชื่อไลน์ว่าอะไรรู้มั้ยครับ “น้องทอยเอง” โอ๊ย… ใครให้ตั้งชื่ออะไรแบบนี้ (หัวเราะ)
ทอย: ยอมรับว่าขี้แกล้งครับ เลยโดยประณาม แต่ผมก็รักพี่ๆนะ ประทับใจที่ทุกคนคอยเป็นห่วงกัน นึกถึงกัน แกล้งกัน ด้วยเหตุนี้เลยทำให้เราสนิทกันง่าย ล่าสุดไปถ่ายซีนที่ทะเล เราก็เดินทางก่อนล่วงหน้าเพื่อเที่ยวเล่นกัน มีพี่กู่ผู้กำกับไปด้วย ทั้งหมดพี่หลินเป็นคนแพลนทริป เที่ยว4 วัน ทำงาน 2 วัน (หัวเราะ) มีความสุขมาก
ฝากงานได้แต่ไม่ฝากร้าน
ทอย: คำวิจารณ์ที่ว่า “ทำไมเดี๋ยวนี้ทำแต่ละครแรงๆ” ขอว่าอย่าเพิ่งมองเฉพาะซีนครับ อยากให้ลองมองเส้นเรื่องโดยรวมที่ละครได้หยิบค่านิยมในสังคมมานำเสนออย่างตรงไปตรงมา นอกจากความสนุก เข้มข้นแล้ว คุณจะได้แง่คิดอีกหลายอย่างเลยครับ
มาร์ช: เรื่องนี้เป็นบทประพันธ์ที่ดีมากจริงๆ ผมได้ยินมาว่าจะมีการทำเป็นละครหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ทำ แต่เนื่องจากเดี๋ยวนี้สื่อเปิดกว้างมากขึ้นก็อยากให้ลองติดตามกันครับ อย่าเพ่งประเด็นแค่เลิฟซีน ฉากด่ากัน ตบกัน อยากให้ดูว่า ‘หลงไฟ’ เป็นละครสะท้อนชีวิตคนปัจจุบัน ที่อยากได้อยากมี ตัวละครสะท้อนภาพสีดำและสีขาวอย่างชัดเจน ดูเพื่อให้รู้ว่าถูกผิดคืออะไร ผลของการทำดีได้อะไร คนทำไม่ดีได้อะไร