น่ารักอะ! น้องณิริน เล่าถึงละครเรื่องแรก ระบำมาร ที่แสดงกับแม่หนิง

การที่น้องทำงานตั้งแต่เด็กคุณหนิงมีความเป็นห่วงเรื่องอะไรเป็นพิเศษไหมคะ

“ห่วงเรื่องเรียนค่ะ ไม่ว่างานอะไรต้องไม่ไปเกี่ยวข้องกับเวลาเรียนเลยค่ะ อย่างเรื่องนี้กระทบแค่ 2 ครั้งเพราะเลี่ยงไม่ได้จริงๆ เอาเป็นว่าหลังจากจบเรื่องนี้หนิงคงไม่ให้เล่นแล้ว จะมีอีกเรื่องก็แค่รับเชิญเบาๆ ของค่ายดาราวิดีโอซึ่งเป็นค่ายที่ให้กำเนิดพวกเรามาทั้งหมด แต่ถ้าเป็นอะไรที่หนักๆ หนิงคิดว่าคงไม่มีแล้ว เพราะสงสารเค้า อีกอย่างเค้ายังเด็ก เรื่องบางอย่างถึงแม้เราจะสอนเค้า ก็ไม่แน่ใจว่าเราสอนได้ชัดเจนมั้ย อย่างเช่น บางทีมีการตบตี การพูดคำหยาบ เด็กก็จะซึมซับไปเรื่อยๆ จากนี้คงรับเฉพาะงานที่ไม่ยาว และเหมาะกับเค้า

“งานที่รับก็จะเป็นงานของคนกันเอง ซึ่งพอคิดในแง่บวก เราก็รู้สึกว่า มันก็เป็นการสอนเค้าด้วยว่า เค้าเกิดมาเป็นลูกเรา เกิดมาเป็นลูกนักแสดง ในสมัยนี้ที่เป็นยุคโซเชียล พอคนรู้ว่าเป็นลูกเราก็จะรู้จักเค้า ตามเค้า คาดหวังจากเค้า การที่เค้าได้เข้ามาทำงาน เค้าจะเข้าใจว่าการปฏิบัติตัวกับคนต้องทำยังไง ทำให้เค้ามีวุฒิภาวะของการเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือตัวเอง ดูแล รับผิดชอบตัวเองได้มากขึ้น

“มันมีแง่ดี แต่เราก็ต้องบาลานซ์ให้เหมาะสมในหลายๆ ด้าน อย่างการมาเล่นละครเรื่องนี้ หนิงก็ติดต่อครูที่เป็นครูทางด้านการแสดงของเด็ก แล้วก็รู้เรื่องเกี่ยวกับจิตวิทยาเด็กมาสอน เพราะในเรื่องมีช่วงที่ตัวละครถูกกระทำจากคนเป็นแม่ ทั้งนี้ เพื่อให้การทำงานสมูทขึ้น และให้เค้าเข้าใจและแยกแยะได้ว่านี่คือละคร นี่คือชีวิตจริง สุดท้ายกลายเป็นค่าตัวหมดไปกับค่าจ้างครูจิตวิทยาการแสดงสำหรับเด็กโดยเฉพาะค่ะ” (หัวเราะ)

คุณหนิงดูแลรูปร่างอย่างไรให้ยังเป๊ะ ยังออกกล้องได้สวยเหมือนเดิมทั้งที่มีลูกแล้ว

“เอาว่าที่หนิงกลับมาเป๊ะได้ในรอบนี้เพราะหนิงออกกำลังกายค่ะ พอเวลาเราอยากจะทำอะไรมันต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจน ว่าเราอยากจะผอม หุ่นดี ฉะนั้นต้องมีวินัยกับตัวเอง

“เราปฏิเสธไม่ได้นะว่าพออายุมากขึ้น มันจะไม่เหมือนสมัยก่อนที่แค่กินอะไรเบาๆ สักระยะน้ำหนักก็ลดแล้ว แต่ตอนนี้ต่อให้ลดอาหารมันก็ไม่ลด หนิงจึงใช้องค์ประกอบหลายอย่างมาก ทั้งกินอาหารคลีน ออกกำลังกาย กินอาหารเสริม หาหมอ เลเซอร์ช่วยเฉพาะจุด ฯลฯ เรียกว่ามีตัวช่วยด้วยค่ะ แต่ก็ต้องมีวินัยมากๆ อย่างหนิงส่งลูกที่โรงเรียนตอนเช้าเสร็จก็จะไปออกกำลังที่ยิมใกล้ๆ เล่นพิลาทิส โยคะ เวท สลับกันทุกๆ วัน

“เทคนิคส่วนตัวของหนิงคือกลั้นใจทำให้สำเร็จในคราวเดียวไปเลย เพราะคนลดความอ้วนส่วนใหญ่พอทนไม่ไหวจะคิดว่าวันนี้ขอกินหน่อยน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเริ่มใหม่ และมันก็จะทำไม่ได้สักที แต่ถ้าเราแข็งใจเอาชนะใจตัวเอง พอลดได้ปุ๊บ เราจะไม่อยากกลับไปอ้วนอีก มันจะอยู่ตัว สรุปว่าสิ่งสำคัญคือวินัย และหนิงเชื่อว่าถ้าตั้งใจและมีวินัยจริงๆ ทุกคนทำได้ค่ะ”

คุณหนิงทำงานมานาน มีวิธีจัดการความคิดของตัวเองให้มีความสุขอย่างไรคะ

“หนิงว่าเวลาที่คิดจะทำอะไรให้มองโลกจากการยอมรับในสถานการณ์ความเป็นจริงที่มันเกิดขึ้น แน่นอนที่สุด ทุกอย่างบนโลกใบนี้มันเกิดเพราะว่าเราเป็นผู้กระทำ ไม่ว่าเราจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม หรือมันจะเป็นผลพลอยได้ของการกระทำก็ตาม แต่สุดท้ายมันอยู่ที่เรากระทำ ฉะนั้นผลมันก็จะอยู่ที่เรา เราต้องยอมรับมันด้วยความเป็นจริง และเมื่อเรารับรู้จากความเป็นจริงแล้ว มันก็เลือกได้ 2 ทางว่า เราจะจมอยู่กับมัน หรือจะเดินหน้าต่อ ถ้าจมอยู่กับมัน เราทุกข์ ถ้าเดินหน้าต่อเราสุข แต่จะเดินหน้าต่อแบบไหน ถ้าแบบเดิม ก็ต้องยอมรับว่าต้องเป็นแบบนี้ ถ้าไม่อยากเป็นแบบเดิม แล้วเราอยากเป็นแบบไหนหล่ะ แล้วมันมีวิธีไหนที่จะทำให้ไปสู่จุดนั้น

“เมื่อก่อนหนิงก็ทำไม่ได้นะ กว่าจะทำได้ก็หลังมีครอบครัว มีลูก มันต้องใช้เวลา บางคนบอกว่าไปบวชมาทำไมยังเป็นแบบนี้อยู่ ซึ่งก่อนหน้านั้นหนิงเคยโกรธมาก ก็คิดว่าอะไรกัน ตัวเองไม่ทำแล้วยังมาเที่ยวว่าคนอื่น แต่พอเรามองอีกมุมว่า ถ้าเราเอาคำพูดนั้นมาเตือนสติเรา มันก็จะทำให้ยิ่งมองเห็นตัวเองแล้วก็พิจารณาตัวเองได้มากยิ่งขึ้น แต่มันต้องค่อยเป็นค่อยไป

“แน่นอนที่สุดทำงานอยู่ตรงนี้มีทั้งคนรักและคนเกลียด ถ้าคนเกลียดเราเพราะความเข้าใจผิด หรือไม่รู้จักตัวตนของเรา สักวันหนึ่งถ้าเค้ารู้จักเรา เค้าอาจจะเปลี่ยนก็ได้ แต่ถ้าเกลียดเราเพราะมีอคติ ก็อย่าไปใส่ใจ เพราะเวลาที่เหลืออยู่มีน้อย เพื่อนหนิงบางคนอายุไม่เยอะมากก็ล้มหายตายจากกันไปแล้ว เราไม่รู้ว่าวันนึงเราจะต้องจากลากันวันไหน คือเรามองแล้วก็จำกัดวงคนที่เราคบ ขีดวงของคนแต่ละคนที่เราคบให้รู้ว่าคนไหนอยู่ใกล้ตัวเรามาก แคร์คนนั้นให้มากๆ ในเรื่องของงานก็เหมือนกัน ในงานที่เราทำบางทีเราถูกวางคาแรกเตอร์ให้เป็นแบบนี้ ก็ต้องทำแบบนี้ อาจจะมีคนชื่นชอบหรือคนไม่ชื่นชอบ เราก็เก็บคำวิพากษ์วิจารณ์เชิงสร้างสรรค์มาปรับปรุง แต่อะไรก็แล้วแต่ที่มาจากอคติ ที่จงใจจะเป็นนักเลงคีย์บอร์ด ก็ปล่อยทิ้งไว้ ไม่ต้องไปสนใจค่ะ”

ขอให้คุณหนิงและน้องณิรินฝากละคร ระบำมาร สักนิดค่ะ

แม่หนิง : “หนิงรับเชิญเป็นนักข่าวบันเทิงแจ๋นแจ๋ ซึ่งเป็นบทรับเชิญเล็กๆ น้อยๆ แต่ที่อยากฝากคือ เรื่องนี้หนิงเป็นผู้จัดละครกับพี่นีโน่ เราตั้งใจมากๆ บางคนอาจจะมองว่าเป็นละครแนวเมียน้อยเมียหลวงตบตีแย่งชิงกัน แต่หนิงว่ามันเป็นละครสะท้อนสังคมเรื่องหนึ่ง สำหรับคนที่มีปมแล้วไปยึดติด แล้วคนนั้นก็ดันเป็นคนที่ขาดความรักและมองแต่ตัวเองคนเดียว จนเกิดเป็นกิเลสและความแค้น เข้าไปพัวพันกับชีวิตของตัวละครตัวที่เดินเรื่องคือคุณอัสดม (วีรภาพ สุภาพไพบูลย์) ที่ดันมีเมียหลายคน ก็ไปอาศัยช่องทางนั้นในการทำให้เค้าปั่นป่วน

“ความน่าสนใจมันอยู่ที่กิเลสตัณหา ความแค้น มันจะนำพาซึ่งความทุกข์ คนที่จะแย่ที่สุดไม่ใช่ตัวเราอย่างเดียว แต่มันทำให้คนรอบข้างพังพินาศไปด้วย ฝากให้ติดตามกันว่าตัวละครจะปล่อยวางเพื่อแก้ไขและกลับตัวได้เมื่อไหร่ นอกจากนั้นยังเป็นเรื่องของสถาบันครอบครัว ที่สะท้อนให้เห็นว่าการมีสถาบันครอบครัวที่ไม่เข้มแข็ง พ่อไปทางแม่ไปทาง มันจะเกิดอะไรขึ้นกับเด็กบ้าง อยากให้ติดตามกันค่ะ”

ณิริน : “หนูรับบทจีน่าลูกของแม่ตองค่ะ หนูฝากติดตามดูละครเรื่องระบำมารของคุณแม่หนิงกับลุงโน่ด้วยนะคะ สนุกมากๆ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”