account_circle
ภารกิจ : ปั้นปูนกับคุณลุงจอมครีเอท
ห่างจากตัวเมืองบุรีรัมย์ไปเพียง 17 กิโลเมตร เป็นที่ตั้งของชุมชนสายยาว หมู่บ้านท่องเที่ยวและศูนย์เรียนรู้ด้านการเกษตรที่ยาวถึง 3 กิโลเมตร เชื่อม 5 หมู่บ้านใน ต.ถลุงเหล็ก อ.เมืองบุรีรัมย์เข้าไว้ด้วยกัน คือ บ้านเสม็ดราษฎร์ สำราญราษฎร์ โนนสำราญ หนองเครือ และโนนศิลา แต่ละบ้านมีความเชี่ยวชาญในวิถีเกษตรพอเพียงที่สืบทอดกันมายาวนาน
เราแวะมาที่บ้านโนนสำราญ ต.ถลุงเหล็ก อ.เมือง จ.บุรีรัมย์ เพื่อพบกับลุงพรมมา นันทพันธ์ ปราชญ์ชาวบ้านอารมณ์ดีจอมครีเอทของที่นี่
ก่อนหน้านี้ลุงแกทำอาชีพเพาะต้นชวนชมขาย ออร์เดอร์ก็พอใช้ได้ แต่ยังติดขัดเรื่องกระถาง ทั้งหายากและมีราคาแพง ลุงแกจึงคิดแบบเก๋าๆ ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ ตั้งใจจะทำกระถางด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูกอยู่ 3 ปีลุงแกก็ไม่ท้อ จนเกิดเป็นวิธีอันน่าทึ่ง กลายเป็นปราชญ์ด้านกระถางปูนในวันนี้ สร้างรายได้หลักหมื่นหลักแสนต่อเดือน เรียกว่าขายดีล้ำหน้าชวนชมไปแล้ว
วิคเตอร์และผ้าป่าน เรียนรู้การทำกระถางอย่างสนุกสนาน พบเครื่องมือจากภูมิปัญญา ที่ประยุกต์การทำงานของวงเวียนมาใช้ในการปาดปูนและทรายให้เรียบและโค้งเป็นรูปกระถาง สมชื่อปราชญ์ชาวบ้านจอมครีเอทจริงๆ ใครที่สนใจ ลุงแกบอกว่ามาเรียนรู้ได้ ไม่หวงวิชา โทรหาลุงพรมมาได้ที่ 084-4967565
ภารกิจ : นั่งจรวดไปกินขนมตดหมา
แค่ได้ยินว่าจะได้ไปนั่งจรวด วิคเตอร์ก็ทำตัวเหมือนเป็นเจ้าหน้าที่จากองค์การนาซ่าขึ้นมาในทันที ที่ชุมชนบ้านสนวนนอก ต.สนวน อ.ห้วยราช ห่างจากตัวเมืองบุรีรัมย์ 12 กิโลเมตร ลุงป้าน้าอาในชุดผ้าพื้นเมืองออกมาต้อนรับอย่างอบอุ่น ทันทีที่เปิดประตูหมู่บ้านเข้าไปพบกับจรวด วิคเตอร์ก็ต้องทึ่ง เพราะรูปลักษณ์มันเหมือนจรวดจริงๆ แค่ยังบินไม่ได้เท่านั้น อาศัยการเคลื่อนไหวด้วยล้อเหมือนรถรางสำหรับนักท่องเที่ยวโดยทั่วไป
คณะเจ้าบ้านรุ่นใหญ่พาสองพิธีกรไปชมหมู่บ้านที่โดดเด่นเรื่องการปลูกหม่อนเลี้ยงไหมและการทอผ้า แต่ที่สองพิธีแอบหวั่นอยู่ในใจ คือ “ขนมตดหมา” ที่ต้องลองทำและลองชิม และยิ่งสร้างความฉงนกันเข้าไปใหญ่เมื่อป้าๆ น้าๆ บอกว่า ขนมตดหมาเป็นขนมวิเศษอีกด้วยนะ
วัตถุดิบให้กลิ่นที่ไม่น่านำมากินได้คือ ต้นกระพังโหม ภาษาเขมรซึ่งเป็นภาษาของคนพื้นถิ่นในแถบนี้ เรียกว่า “ปังโฮม” แปลว่า “ตดหมา” แค่ชื่อก็ไม่ชวนมอง แถมมีกลิ่นฉุน แต่ว่ากันว่าสรรพคุณดีต่อสุขภาพยิ่งนัก วิธีการทำและหน้าตาก็เหมือน “ขนมจาก” อย่างกับฝาแฝด ออกมาแล้วก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ โดนไฟย่างเข้าไปส่งกลิ่นหอมเฉพาะตัว ชวนให้ลองชิมโดยไม่สนใจชื่อกันอีกแล้ว และที่บอกว่าเป็นขนมวิเศษ เพราะเชื่อว่ากินแล้วไม่เจ็บไม่ไข้ เป็นขนมมงคลที่ทำกันเป็นประจำในงานบุญเดือน 5 ของทุกปีนั่นเอง
อิ่มกับขนมตดหมาแล้ว สองพิธีกรก็เดินตามสุภาษิต “อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น” เพราะ น้องณัฐ-ณัฐสุดา กะรัมย์ ช่างปั้นสาวรออยู่ที่ใต้ถุนเรือนไทยที่ลมกำลังโกรกเย็นสบายเหมาะกับวิชาศิลปะยิ่งนัก น้องณัฐแจกดินเหนียวให้นักเรียนจอมซนทั้งสอง ผ่านไปเกือบสิบนาที ก็เริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่าง วิคเตอร์ยิ้มแบบมีเลศนัย เพ่งเข้าไปชัดๆ พบว่า นี่มันเจ้า “ปิกาจู” นี่นา เห็นฝีมือแล้วบอกได้ว่า สามผ่านไปเลย
บุรีรัมย์ ถือเป็นจังหวัดที่มีทั้งรากเหง้าทางวัฒนธรรมอันแข็งแกร่ง โดดเด่นด้วยความสามัคคีของผู้คน ทั้งทีมฟุตบอลที่หล่อหลอมหัวใจเดียวกัน ทุกครั้งที่มีแมทช์ลงสนามคนทั้งจังหวัดจะละลานตาด้วยเสื้อทีม ส่วนชุมชนก็ยังคงพึ่งพาซึ่งกันและกันได้อย่างน่ายกย่อง ที่น่ายินดีไปกว่านั้นคือ “ความคิดสร้างสรรค์” ที่ทำให้วิถีแห่งบุรีรัมย์ดูแล้วเก๋ไก๋เลิศล้ำไฉไลไม่มีใครเหมือน