account_circleปี 2547 : จุดพลุอย่างต่อเนื่อง กับผลงานที่เป็นตำนานอีกเรื่องของนาง “แม่อายสะอื้น” ที่นุ่นแสดงได้ดี-มีมิติมากๆ ทั้งความเก็บกด ความเศร้า ความจำเป็น และความเห็นแก่ตัวของตัวละคร นางเข้าถึงหมดจนได้รับรางวัลนักแสดงนำหญิงจาก 6 เวทีรวด!!! …#ที่สุดฯ ของนุ่น จริงๆ ที่สำคัญความสวยของนางเปล่งประกายเลยแหละ โดยเฉพาะฉากรำดาบนี่ สวยทั้งท่า สวยทั้งคน เริดทั้งการแสดง จนคนพูดกันถึงทุกวันนี้!!! (ต้องยอมรับว่า “แม่อายสะอื้น” ดังจนทำให้ละครอีก 2 เรื่องของนาง คือ “เพลงผ้าฟ้าล้อมดาว” กับ “ภูติพิศวาส” แอบดร็อปๆ ลงไปนิดส์นึง)
ปี 2548 : ปีนี้นุ่นมาเบาๆ กับบทนางเอกหวานๆ ใน “บ้านร้อยดอกไม้” ก่อนจะปิดท้ายปีด้วยบทนักข่าวสาวแสนเศร้าแต่จิตใจแกร่งใน “ฟ้ากระจ่างดาว” เรื่องแรกนี่ก็สวยหวานตามสไตล์นาง แต่เรื่องหลังนางปรับลุคมาใส่แว่น แต่งหน้าน้อยๆ แบบนักข่าวสาวทะมัดทะแมง เรื่องนี้นางแสดงดี รู้สึกได้ถึงความเก็บกดตามนิยายต้นฉบับ ส่วนลุคก็พอได้อยู่นะ แค่ไม่สวยพีคเหมือนเคย (ก็ตามคาแรกเตอร์ตัวละครอะเนอะ)
ปี 2549 : นางมีละคร 3 เรื่อง คือ “แคนลำโขง” “ด้วยแรงแห่งรัก” และ “ลิขิตหัวใจ” …ปีนี้ความสวยคงที่จ้า
ปี 2550 : มีละคร 3 เรื่องตามมาตรฐาน คือ “รหัสริษยา” “กาษานาคา” และ “สตรีที่โลกลืม” สุดฯ อยากจะกล่าวถึงเรื่องกาษานาคาสักเล็กน้อย เรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซี แต่งตัวแต่งหน้าเว่อร์นิดนึง แต่เนื่องจากเป็นแฟนซีแนวไทยๆ เข้ากับลุคของนางเลยโอเค
ปี 2551 : ปีนี้ละครของนางดังอยู่นะ มีเรื่อง “เพลงดินกลิ่นดาว” “ดาวเปื้อนดิน” และ “คมแฝก” โดยเฉพาะเรื่องหลังนี่ฮิตมากๆ ปีนี้นุ่นสวยหวาน สง่างาม และหน้าเป๊ะสุดๆ
ปี 2552 : นุ่นกลับมาในลุคย้อนยุคอีกครั้งในละคร “แม่หญิง” ซึ่งก็สวยหวานเหมือนเคย ขนาดบางฉากไว้ผมสั้นกุดก็ยังรอด เป็นเพราะนางหน้าเป๊ะนั่นเอง ส่วนภาคต่อของคมแฝกอย่าง “รุกฆาต” และละครอีกเรื่อง “กุหลาบเหนือเมฆ” สุดฯ ว่าสวยตามมาตรฐาน
